Een goedlachs kersttoespraakje van Martinus

Waarde ellendelingen,

Waarom, vraag ik u, waarom is er in de muziekwereld wel sprake van een mainstream en in de literaire wereld niet? Want juist doordat in de literaire wereld geen enkel onderscheid wordt gemaakt is zij verworden tot de meest commerciële aller kunstdisciplines. In de muziekwereld is het een bekend gegeven, mainstream artiesten bedienen de lowest common denominator, en de muziekliefhebber kan bij de underground bandjes terecht. In schrijversland doet men echter net alsof er alleen mainstream bestaat.

Want het totaal achterhaalde verhaaltje wil: er zijn grote uitgevers, en er zijn mislukkelingen die de eigen boeken uitgeven. Die laatste komen voor geen enkele prijs of beurs in aanmerking, want commercie – nee, die bestaat niet in Letterenland.

U hoeft maar de boekwinkel binnen te lopen en u ziet: commercie, dat is Mijnheer Scrooge met de boekenlegger totaal vreemd. Zelfs nu de grootste uitgeverijen worden opgeslokt door de Postcodeloterij en/of mijnheer Wiet met zijn bigdatafiet – hoogwaardige literatuur, links, rechts, onder en boven.

In 2017 deed ik een verwoede poging de Efteling failliet te laten gaan. Wie zoekt op een overnachting in het Pieckparadijsje vindt daar die oervervelende bundel van mij in de Google Top 10.

Commerciëler kan het bijna niet.

Daarom wil ik u, ellendelingen, vanuit de glansrijke Elite toch een aangename, goedlachse Kerst wensen. En aangezien de traditie wil dat men meteen naarstig het blad vol eigen werk plempt, bij deze een gedichtje dat misschien wel het liefste underground kerstgedichtje is dat ooit werd geschreven:

Underground

Ik zou
het liefst
miskend
op alle
eindejaarslijstjes
stralen
als de siberische ster
die goedlachs
u kan warmen
in donkere tijden.