Eerst vreet je de vis tot de graat
fotografeert die dan op een gouden tafel
eerst druipt ze op een keukenvloer
dan dampt de soep voor een breed horrorpubliek
noem het een grappig gevoel
als de doodsdrift klapwiekend overvliegt
voordat je iets doet
moet je niet te lang nadenken
herinner je de diverse plaatsen
waar je nooit had willen zijn
de natuur is een doorlopende voorstelling
iedereen kan tekenen
hanteer dan de honkbalknuppel
om het lichaam van het hoofd te ontdoen
vul dan het graffiti-sjabloon
dertig feestelijke jurkjes voor aan het front
elke handeling is uiteindelijk zinloos
maar wel hoogstnoodzakelijk
Één reactie op “De wereld heeft geen naam”
Tot het bittere einde las ik dit gedicht. Al smaakt het einde bitter, het geheel smaakt goed door. We gaan feestelijk naar het front, het zinloze doch o zo noodzakelijke front. (en zak dan maar niet te vlug door de grond)