‘Vlaardingen’; 60x50cm; olieverf op doek
Vlaardingen
Ogen zijn zwakzinnige dieren
oren dromen van boten in de wilde vaart
monden praten rivieren in deltataal
hersens kissebissen over historische gletsjers
lichamen spoelen aan in Avondland
Alle oorschelpen zijn nu zwart
het helgeel is op en van zinkwit is nog een beetje
dit is een bericht uit de praktijk van de schilder
dit is een vluchtgedicht
nee, geen plaatjes
Ogen verblinden zichzelf
schuilen achter spierballen
harsens zijn vertier van domheid
kiezen roesten zwart amalgaam
Haar wakkert in oude wind
verwaaid uit Vlaardingen
tanden blinken de wereld toe
Het harnas van de organen staat wijd open en
iedereen vreet zich ongans aan de ziel
Hé, Hello? Hello? Is it me you’re looking for?
De horizon kruipt traag van links naar rechts
slurpt alle lucht weg
Daniels is in the air
zingende vlinders fladderen hoog
weg in ijle ruimtes
2 reacties op “Vlaardingen”
Ik vind dit te kaal, Adrie. Het wordt een opsomming zo; alla; er moeten weer voegwoordjes terug; ik houd juist zo van de Nederlandse partikels
Winderig