In de herhaling verbergt zich een talent
Ik dwarrel niet maar schiet vooruit,
meteoor op het water.
Ik val niet eens.
Ooit was ik een ster
en dwarrelde in de hemel.
Toen kwam mijn tijd
om naar beneden te gaan,
te vallen.
Liever was ik blijven dwarrelen.
Zal ik ooit nog dwarrelen?
Mijn val
omhoog
waarmee alles is begonnen,
was onverwacht.
Niemand had het ooit voorspeld.
Ik dacht: ik zweef, maar dwarrelde.
Vele ogen verborgen achter camera’s
volgden me op de voet.
Hier en daar stopte iemand
een micro voor mijn neus
en stelde vragen.
Wist ik veel wat ik moest antwoorden.
Ik was bezig te dwarrelen.
Beide voeten op de grond,
wat moet ik me daar bij voorstellen?
Op handen en voeten kruipen,
ik doe het niet na.
Vraag een meteoor niet iets
wat hij of zij niet kan.
Vraag me gewoon niets.
