Tripolaire evening
Vandaag kreeg ik het woord evening voor ogen en struikelde.
Benoemde wederom met terugwerkende kracht
het huiveringwekkend zwart van het heelal
achter het hemelblauw dat Van Gogh zag in Arles,
(eenmaal gezien kan de geest niet meer ontsnappen aan angst!)
Verklaarde dat absint een plantje is
dat op mijn dak staat te woekeren
en mensen gek maakte aan het eind van de 19e eeuw.
Het verboden kruid dat groeit als onkruid ligt onvermoed
bij mijn Marokkaanse slager in de winter als winterthee.
Zo komt onbekommerd het achtergebleven alsem van Franse kolonisatie uitgezaaid in het zand van het verlaten strijdperk
via taalomwegen mijn keuken binnen zonder dat
iemand weet wat absint precies met van Gogh deed,
iemand werkelijk het zwart ziet achter het hemelblauw,
iemand de herkomst kent van het Marokkaans bittere kruid.
