Twee meeuwen
Boven de Maas op de noordkop van de Maastunnel
vliegen twee jonge meeuwen in de storm.
De wolken zijn leeggezogen, de lucht kristalhelder.
Blauw en stervenskoud tinkelt mijn oor.
De hardheid van het stuitende zonlicht kaatst op het water.
Het voortjakkerend winterblauw doet me tranen,
terwijl ik de twee meeuwen probeer te volgen.
Ademloos volg ik hun luchtballet in de oostenwind.
Versnellend in de maalstroom boven de rivier,
om te keren waar de stad eindigt en het water verbreedt.
Zij spelen een spel met de wind mijn kind.
Hoge vliegkunst in een alsmaar aanwakkerende storm.
Keer op keer pakken ze tegelijk de wind en sjezen
in volle vaart terug om weer tegen de wind op te gaan.
Ze krijsen als kinderen blij die van hun glijbaan roetsjen.
Het zijn broers denk ik, of broer en zus misschien.
Zijn er ook slecht vliegende meeuwen, vraag ik mijn vrouw?
De één is beter dan de ander, zegt ze
maar meeuwen vliegen allemaal heel goed.
