Spasiba
Soms heb ik blaren op mijn ziel.
Beter gezegd, blaren op mijn spleen.
Die loop je er dan af met een ochtendwandeling.
Dat voelt goed, dat prikt door!
Dan is het warm, intens warm, heet zogezegd.
Ik hoor de muziek van Berio, ‘Majakovski hangs in the clean air’
De brandweer passeert loeiend om verre bosbranden te blussen.
Ik heb al veel gedronken, mijn hart pompt hoorbaar in mijn hoofd.
De keel voelt nog niet, maar komt na de sigaar.
Links tot het oor, het linkeroor, de linker keel, strot-te-hoofd.
Een wals van Berio is een wals, is een wals, is een wals.
Alles eindigt, maar evengoed, ik ga tekenen tekenen.
Keep going, keep going… spasiba!
