P-Orridge legde in 1 zin uit
Vreselijk! Wat ik hier allemaal schreef!
Goed dat je me niet blokte of ontvriendde.
Excuses voor mijn onsamenhangende woorden.
Ik zal dronken zijn geweest.
Maar weet precies wat ik probeerde te zeggen.
De afstand tussen jou en mij is veel te groot!
Niet de afstand tussen ons als fb-vrienden,
maar de kloof tussen kunstenaar en denker over kunst en cultuur.
Gister luisterde ik naar een lezing van Genesis P-Orridge,
een schitterende lezing waarin hij uitlegt
wat ik al mijn hele kunstenaarsleven doe!
Hij legt uit wat de enige manier is iets nieuws te maken.
In één zin:
Waarom 3 akkoorden leren wanneer je muziek wilt maken?
Punk en intellect scheidden hun wegen daar en toen al.
Die schifting is voor wie het wil zien in kunst net zo zichtbaar!
Er is avant garde en er is contemporaine kunst
zoals pop, punk, enz. met bloemen en een rap en beat
Tada Tada tada tadaa!
Daarom en ik weet nu wel hierom
luisterde ik in 1984 naar Psychic TV
op de racefiets eindeloos heen en weer
tussen Vlaardingen naar Delft
‘Dreams less sweet’
Nu ruim dertig jaar later begrijp ik waar ik toen naar hunkerde
Vrijheid uitgedrukt in geluid!
Later kwamen Stravinsky, Mozart’s requiem, Verdi’s requiem, Scarlatti , Berio, Schnitkke, Ligeti en Utsvolskaya!
P-Orridge wees me gister in zijn lezing fijntjes
hoe de lijnen destijds werkten.
Hij kwam via Peel bij Burroughs
zonder ooit een noot gespeeld te hebben!
Hoe kort zijn onze lijnen, Maarten?
Weet jij wie ik ben of moet ik weten wie jij bent tegenwoordig?
Tussen makers en denkers over makers zit een klont theorie.
Ga die klont opruimen, Maarten.
Want hoezo en waarom vooral,
moeten jullie ons iets vertellen over ons?
Waarom is dat?
Dat moet kortgesloten worden!
Het academische bazelt maar wat over makers.
Weet van toeten noch blazen!
Met vriendelijke groet dit keer!
Categorieën
