Schilderde vandaag als een bukraket
Schilderde vandaag als een bukraket
Als schilder dien je immers alle woorden opnieuw uit te vinden
Het regent in Napels
Afspraken werden niet nagekomen
2 uur: Pipo kwam niet opdagen
om 3 uur belde ik hem
helemaal vergeten zeid-tie
Gister maakte we die afspraak, liefje.
Gister bakte ik een cake voor jou
en ruimde vanmorgen m’n huis op
dat was vandaag, dat je wacht en wacht
en je verheugt en verheugt
Ik probeerde daarna alle schilderijen van Stan de Sitter
alias Landschip, in één schilderij samen te vatten:
Eerste werktitel was ‘Het regent in Napels’
naar een gedicht dat ik ooit schreef
over dieren en jongens op brommers,
Europa en vrouwen met dikke billen uitmondend
in de Dikke Derrière van Dikke Duitse Kunsttantes
Daar ging dat schitterend gedicht over namelijk
En Panamese bankiers natuurlijk ook,
die elkaar met gouddraad dichtnaaien
in hightech loodsen op de tweede Maasvlakte
Vraag me niet waarom
zo denk ik gewoon
Het waait wiei woei waai weg in Vlaardingen had ook gekund,
of Elvis de Pelvis in z’n jonge jaren, zoals opa zei
Doe mij maar het hier en nu, niet dat saaie daar en toen
onzinnige herhaaldrift van kunstenaars obligaat en obsoleet
en niet abject en infaam zoals Moskowicz zo fijnzinnig
uit den treure keer op keer weer herhaalde
Vandaar mijn groots werk mensen
waaraan ik nog wat zit te ruften,
omdat ik het nog niet goed vind
om tentoon – te – stellen
MAAR, daar gaat het ook helemaal niet om:
met dit gedicht zal ik nooit Slavier halen
want daarvoor moet je in Utrecht wonen zei meneer Nauta
evenwel hoop ik hiermee alle dichtwetten te hebben overtreden
want fatsoen moet je doen! Vind u niet meneer Derks?
Mannie, Nanne en Willem krijgen geen appelcake meer
enkel nog billenkoek hier ter huize.
PS: ik maak hier volgend jaar wel een goed gedicht van.
Eitje
Groeten uit Schilderland
