moergue tergua illoem
vapier vapierst vapier
schakza eum wee eum
schakza gretoor kioem*
*proverbial: “the shit is always worse on your side”
Auteur: Neue Kathedrale des erotischen Elends
Lopende onderzoeksprogramma sinds 27/09/2004
Categorieën
NKdeE Gignopedia #003
Categorieën
NKdeE Gignopedia #002
GRAPES OF ART – CORONA / HEAVEN IS A BEAUTIFUL PLACE
Schilderij: Ilse Derden
Fotografie, montage en productie: Arnout Camerlinckx
Geluid: Radio Klebnikov (Angelika Thulke leest Corona van Paul Celan)
tekst:
Corona
Aus der Hand frißt der Herbst mir sein Blatt: wir sind Freunde.
Wir schälen die Zeit aus den Nüssen und lehren sie gehn:
die Zeit kehrt zurück in die Schale.
Im Spiegel ist Sonntag,
im Traum wird geschlafen,
der Mund redet wahr.
Mein Aug steigt hinab zum Geschlecht der Geliebten:
wir sehen uns an,
wir sagen uns Dunkles,
wir lieben einander wie Mohn und Gedächtnis,
wir schlafen wie Wein in den Muscheln,
wie das Meer im Blutstrahl des Mondes.
Wir stehen umschlungen im Fenster, sie sehen uns zu von der Straße:
es ist Zeit, daß man weiß!
Es ist Zeit, daß der Stein sich zu blühen bequemt,
daß der Unrast ein Herz schlägt.
Es ist Zeit, daß es Zeit wird.
Es ist Zeit.
RADIO KLEBNIKOV 18/01/2020 : Sarah Michaux en Liesbeth Lemmens vertolken 2 fragmenten uit ‘Een man begraaft een boom’ van Shari Van Goethem met levende gitaarbegeleiding van Klaus Pardon.
tekst: SHARI VAN GOETHEM
een man begraaft een boom
een vrouw valt voorover in een lege kamer
een andere man rolt landkaarten op
een andere vrouw ligt in een bijna lege kamer
op een halve vrouw na is ze alleen
nog een andere man is alleen
er speelt een kind en een transistorradio
drie meisjes hurken
onderaan de trap gaat zij liggen. zij gaat liggen. onderaan de trap
zij blijft liggen. onderaan de trap blijft zij liggen. een jongen komt binnen
komt binnen, stapt wijdbeens over de vrouw heen. zij
blijft liggen. onderaan de trap
onderaan de trap. een jonge vrouw komt binnen. zij blijft liggen. buigt
zich over haar heen. zij blijft liggen. de jonge vrouw staat op
staat recht. zij blijft liggen. overweegt de lift
maar ze gaat liggen
ze liggen. onderaan de trap. onderaan de trap blijven ze
liggen. tot de vloer zich vult met vrouwen
de vloer vult zich met vrouwen. ze gaan liggen. ze blijven
liggen. onderaan de trap. onder de trap. aan het raam
aan het raam. overal. ze liggen overal. de vrouwen, ze liggen. overal
planten hun vuist in eigen maag. maar blijven liggen
ze blijven liggen tot de kin de knieën raakt. dan staan ze op. de vrouwen
ze staan op. zij
laatst
Uit: Een man begraaft een boom
voordracht: Sarah Michaux en Liesbeth Lemmens
gitaar: Klaus Pardon
techniek: Arnout Camerlinckx
beluister de volledige show van dit fragment:
RADIO KLEBNIKOV is het levende programma van de Vrije Lyriek – elke zaterdag van 18:00 tot 20:00 op RADIO SCORPIO http://radioscorpio.be/luister.html
GROSSE, GLÜHENDE WÖLBUNG
mit dem sich hinaus- und hinweg-
wühlenden Schwarzgestirn-Schwarm:
der verkieselten Stirn eines Widders
brenn ich dies Bild ein, zwischen
die Hörner, darin,
im Gesang der Windungen, das
Mark der geronnenen
Herzmeere schwillt.
Wo-
gegen
rennt er nicht an?
Die Welt ist fort, ich muß dich tragen.
voordracht: Angelika Hulsmans
gitaar: Klaus Pardon
techniek: Arnout Camerlinckx
beluister de volledige show van dit fragment:
RADIO KLEBNIKOV is het levende programma van de Vrije Lyriek – elke zaterdag van 18:00 tot 20:00 op RADIO SCORPIO http://radioscorpio.be/luister.html
De Neue Kathedrale des erotischen Elends is een open, anti-elitair en a-commercieel ontwikkelings- en saneringsprogramma dat onderzoek verricht naar hedendaagse vormen van creatieve beleving, de mogelijke functies van de auteur daarin en deelroutines ontwikkelt die voordelig kunnen zijn voor ieders mentale gezondheid.
De NKdeE richt zich bij uitstek op het schrijven en het tekenen en het schrift als brug tussen beide creatieve activiteiten.
Als programma is de NKdeE zelf een geheel van lopende schrijfprogramma’s waarvan sommige al wat gedocumenteerd zijn. Momenteel zijn deze programma’s min of meer actief:
- het Harusmuze-programma
- het MENG-programma
- het Gedicht van de Dag-programma
- het LYRIEK-programma
- het Meditatief Schrijven
- het Asemisch Lezen
- Anke Veld
(voorlopig) gestaakte programma’s:
Hieronder wordt bovenstaande omschrijving verder verklaard:
- open, a-commercieel en anti-elitair: alles wat de NKdeE doet, maakt of voorstelt is gratis beschikbaar en zoveel mogelijk toegankelijk voor iedereen. De NKdeE hanteert geen productielogica met producerende auteurs en consumerende ‘lezers’ maar een belevingslogica waarin iedereen evenzeer auteur is. Het haalt dus de oude kreet van Joseph Beuys dat iedereen kunstenaar is van onder de Documenta-mottenballen. De NKdeE wil echter met ‘kunst’ niets te maken hebben omdat die vlag in haar visie enkel een verouderde visie op creativiteit genadeloze exploitatie van individuen en een voor alle betrokkenen nefaste productielogica bedekt met de liefde voor de roem en het geld.
- het is een ontwikkelingsprogramma, dwz. dat het poogt hulpmiddelen te ontwikkelen voor een gezonde creativiteitsbeleving voor iedereen
- het is een saneringsprogramma omdat met name in de meer filosofische geledingen van haar bewegen de NKdeE het menselijke denken wil zuiveren van wat het ziet als de ontologische ‘ziekte’: een dwangmatige reductie van het gebeuren tot de Dingen en het Zijn. De NKdeE ontwerpt daartoe een dynamische vervangingsmodule voor de oude Zijnsleer, namelijk de Gignomenologie, een soort van non-filosofische en bruikbare theoretisering van het Gebeuren als gebeuren. De oude ontologie zelf alsmede grote delen van de wiskunde en de wetenschappen wordt zeker niet verworpen (de NKdeE kent geen afval, alles wordt gerecycleerd) maar teruggebracht tot haar ware humane geldingskracht
- de NKdeE is een programma, dwz. dat het echt geconcipieerd is als de mock-up voor een mogelijk programma. In haar eerste verschijningsvorm (2004-2010) was de NKdeE dan ook een werkende web-applicatie. Een gedeeltelijke reconstructie daarvan kan u bekijken via nkdee.be, maar veel van de functionaliteit op basis van java en xml-technologie is helaas niet meer in werkende staat
- de NKdeE doet op vrij systematische wijze aan onderzoek en stelt gaandeweg haar onderzoeksresultaten zoveel mogelijk begeleid van de nodige documentatie beschikbaar online. Vooralsnog (en sinds 2004) is het een eenmansoperatie van de Kathedraalauteur, dus verwacht wat dat betreft geen mirakels…Het onderzoek wil graag wetenschappelijk worden, maar kan dit momenteel niet zijn omdat het een eenpersoonsonderzoek is (ik probeer wel zo ‘wetenschappelijk’ mogelijk te werken).
- creatieve beleving: de NKdeE stelt onze huidige vorm van creatieve beleving serieus in vraag. In de cultuurindustrie zoals we die nu kennen gaat elke authentiek creatieve beleving verloren en wordt de menselijke nood daaraan vervangen door een lege en verslavende vorm van consumentisme. De vele kritische analyses daarvan zijn bekend maar de analyse en de kritiek verstomt ogenblikkelijk als de eigen positie van de ‘kunstenaar’ , de ’theoreticus’ of de ‘auteur’ in het gedrang komt. Logisch, niemand wil de tak afzagen waar zij opzit.
Door zich geheel onafhankelijk van enig verdienmodel op te stellen is de NKdeE ’takvrij’ en dien ik niet diezelfde schroom aan de dag te leggen. Het resultaat van een 14 jaar lang volgehouden a-commerciële praktijk is een complete demystificatie van het creatieve veld waar voorheen alles ‘nu eenmaal is wat het is’. De NKdeE toont dat het onmogelijke zoniet mogelijk dan toch al denkbaar kan worden gemaakt en zij doet dit niet door hoogdravende theorie maar door navolgbare praktijk.
De NKdeE hanteert daarbij het begrip van het ‘exemplarisch activisme’: wij hebben geen kritiek, wij zeggen niet hoe het moet, wij stellen een voorbeeld dat al dan niet navolging kan krijgen. Dit is natuurlijk geheel conform aan de idee dat iedereen auteur is en ook lezer en dat diegene die het meest adequaat aan de huidige situatie kan lezen of schrijven het meeste navolging zal krijgen: we geloven in de lezer en de gebruiker als drijvende kracht voor de toekomst en niet in het fictionele genie dat enig dictaat voorkauwt voor een murw gedacht ‘publiek’ - iedereen is auteur, dus dat vergt een diepgaand onderzoek naar de functie die daardoor wordt benoemd. De NKdeE heeft zich van meet af aan voorgenomen vooral van de auteursfunctie haar onderzoeksterrein te maken en wendt daartoe al haar beschikbare middelen aan. De auteur wordt gedacht als essentiële ‘poort’ voor het gebeuren: er is geen creativiteit denkbaar zonder die typisch humane ‘agent’, wat niet wil zeggen dat de auteursfunctie niet door AI-implementaties zou kunnen worden vervuld. Integendeel: de tentatieve AI-invullingen geven ons een quasi extern beeld van de humane auteur, een beeldvorming die voorheen ondenkbaar was en enorm stimulerend is voor het herdenken van de functie zelf
- de belangrijkste motivatie voor het onderzoek is de overtuiging dat de creatieve beleving bevrijd moet worden van het commerciële juk en terug in dienst gesteld van de mentale gezondheid van de mensen die er deel aan hebben. We hebben dan ook bijzondere aandacht voor de mogelijk therapeutische werking van bepaalde binnen de NKdeE ontwikkelde vormen van creativiteitsbeleving zoals het Meditatief Schrijven of het Asemisch Lezen.
[Voordracht van het driedelige gedicht van Paul Snoek op Radio Klebnikov – live recording van 11/01/2020]
PAUL SNOEK – Nostradamus
I
Mijn hielen aan de koele tegels des waters
en de maan door mijn oorschelp verduisterd,
zo durf ik rusten in de gleuf der glazen heuvels,
waarin de nacht mij als een zucht weerkaatst,
want waarlijk, een kus is mijn enige zintuig.
En zacht, als zilver dat men bijna aanraakt,
volbreng ik verzadigd de werken der goden.
Dit is mijn longen ontladen en drinken en
tussen adem en schaduw bewonderend voelen
hoe mijn handen angstvol in hun warme holte
de koude vingers van hun schepping strelen.
II
Het is een droom, voortvluchtig als water,
het korte glimmen van een mantelhaak,
het bijna horen zingen van een vreemde vogel,
iets dat ik mij enkel ’s winters herinner.
Het is de droom dat ik tover met echo’s
dat ik doorzichtig het water weerkaats
en het water niet naboots,
dat de dauw die in mijn neusgang stolt
de bloem beweent die ik mij heb verbeeld,
dat de kleur die aan mijn vingers kleeft
aan de vleugel ontbreekt van de vlinder
die ik zag met het hart van mijn oog.
Het is de droom dat ik droomde.
III
Wanneer de ijsprins mij verlaat
en mijn borst zich bevrijdt van zijn schuddende ebbe,
wanneer ik mij wond aan de pegels der stilte
of aan het laatste slurpen van het daglicht,
het is dan dat een god mijn lichaam bewoont.
Het is wanneer ik hem vluchtend benader
en op zijn schouder rozen kus of soms
mijn mond laat rusten als een munt
dat ik mij uitwis en kortstondig glinster
als de ster, vóór zij in zee valt.
Het is wanneer ik even sterf
dat ik hem eeuwig liefheb en vallend bewonder.
https://dbnl.org/tekst/_gid001196301_01/_gid001196301_01_0007.php
muziek : Max Richter – On the Nature of Daylight (Entropy)
geluid : Arnout Camerlinckx
voordracht: dv
[eerste deel van de voordracht/radiobewerking van DE GESTALTE DER STEM proëzie van Bert Schierbeek (Bezige Bij 1957)]
tekst (<DBNL):
IK BEWEEG MIJ nu in de gestalte der stem
die gaat in de kilkeper het woord
in mijn linkerhand een gehoorapparaat
in de rechter de huid van de aarde
ik hoor de weerwraak
ik zie het slachtofferspel der geliefden
ik zet mijn hart uit in de tastende ruimte
mijn mond op het raster der angst
mijn lippen kussend de donkere gang van het leven
in de doorbraak der ogen het licht
van de architectuur van de stem
die gaat binnen de tonggeslachten
door het raamwerk der voorstellingsstromen
in het wonderlijk kristal van het zweet onzer handen
langs de denkbeeldige muur
met de poorten van in- en uitgang
over de drempel der zevende eenzaamheid mens
die bouwt in de architectuur van de stem
die staat als het dak over woorden
de zwarte zee en de huifkar der liefde
het edelkoord van het schrift der dode volken
en het breukverband der verdoofde oren
de bouwkunstige gang van de stem op aarde
dat is zei een man dat ik zo licht mag worden als zeer oude
thibetanen en mij met ketenen omhang om van de aarde te
blijven om het levensbeeld van minnend maanvolk aan de
hellingen der bergen te voltooien met de naar binnen
geslagen stem der wijzen uit het duistere gat van het licht
waarin ik woon en zeer langzaam met spelden de muren
doorboor om wederom tot de zon te geraken gaande naakt
door de eeuwige sneeuw van het bidden voor een beeld van
altaar in de omwandelende voet van het heiligdom
strelend de verlatenheid van de menselijke huid gaat de hand
van de stem
ik speel met de vingers
ik heb mij van veel ontdaan
met de worgende en strelende vingers
ik sta alleen in het huilende huis van de wind
met de verloren handschriften der dode zee
zo zout
zo oude legende
de knoros van het licht in mijn ogen
de vliegende koeken verlaten mijn handen
dat zijn de daden
om te verzachten
zij maakten daarvoor zei de man wonderlijke reliefs in de
vorm van wagenwielen en ook zo groot en de spaken waren
de paden waarop gesteld stonden de gestalten van verbeeldin
die hen omringden de vlaggen, lampen en wierook en de
stemmen der lama’s waren torentjes klei de torma’s
genaamd
dit is
de cosmogenese der stem vol vreemde figuratie
over de lippen
de menselijke
de draagbalken weedom
de consoles vertrouwen
de loketten der twijfel
de hang en sluitwerken der hartkameren vrees
de windhaken der hoop
de wonderlijke formules van de eenheden uitgaande en
inkerende stem waardoor ik de dood vrees
zoals de arme vrouw die de stemmen kent soms vraagt het
geluid te stoppen of wat terug te zetten en ook de gaten der
doorgang de deuren muren en ramen
de stem die de genade niet geeft
en de gek van de mens maakt die hoort
want er zijn slechts weinigen die de stem horen
maar er zijn er de velen die haar maken
zij bouwen het schaduwtheater der verontrusting binnen de
tekenen der contemplatie en staan kinderernstig in de
wenteling van het wiel sluiten hun ogen grijpen duizelig het
speelgoed en laten het vol vrees en verwondering de blinde
vingers der daden ontglippen
en zij graven een gat voor het wiel om het te verbergen
een heilige grot
en zij slaan gade de wenteling van het wiel dat hun wereld is
en zij vrezen binnen de gekleurde samenzang die zij doen
zij zien een krampplaat vol afzondering
een hongerplafond
zij straffen en lachen een architraaf over alles
het kettingverband van het leven op aarde
de menselijke stem
de schreeuw uit het mangat
de afstand van iedere dag naders gemeten
waarover wij lopen wat wij kunnen
met de voeten in de epische gestalte der stem
ook ik die reed in het hart van de weerkerende vrouw van
liefde uit het land kostverloren en de buurtschap genaamd
hongerige wolf in de omslag van de versiering der blikken de
maag leeg en de maan laag onder het melkgesprek van de
sterren en zeer bewogen want ik had mij van veel ontdaan
ik woonde in de waterschoten der grachten
en in de windharp het woord
mijn hart lag op mijn handen en klopte langs de bouwputten
der huizen
ik had de wakers en slapers geplaatst binnen de vervoering
der stem
en de stem was de eenzaamheid
waarover wij lopen wat wij kunnen
met de zwijgende stenen die de nagel schrapen
tegen de stilte der stem
en ik schreef vreemde talen tegen de donkere muren
omdat kwekers bomen bouwen, zei de geliefde
en mijn stem beweegt zich door de offers
en is met open mond bewogen
temidden der mensen met de vreemde lampen geluid
leg ik de dag vast
de iedere
op het gezegelde veld der seconden
binnen het dekblad der tijden
de bekfluit geheven tot het beeld van dit tongwerk
in de gewonde mond die de boom zal bouwen
van de ontrukte en schouwende gang van de stem
plechtig als een oerwoud
omarmend het ongeziene water
de vrees in de keel der dieren
de stap en de stand van de trotse flamengo
de gevleugelde afdruk der handen gehouwen in stenen
woestijn
om dit toonaarden geslacht de draagbalk te verleggen
van de taal
de avater
de dada
de wonderboom van dit hoofdmanuaal
levend in de windtrap der stamtonen
de stijgende
de dalende
de madrigale vloed der gemene namen
de mysterie-stad van de stem
het onder-en-boven-ding
mijn koelemansoog geheven
mijn zon-en-regelkeel
de wonderlijke kiel van dit schip gekanteld op aarde
de romp van deze schelp is doorzichtig
de traanbouw het heelal van het hart
het oor het omvamend karkas
boven het ontoereikende doen van de handen
het beeld van de gestoorde
ik in mijn stem
die de klank naboots
ik lig aan de kust en luister
in de verschrikkelijke greep der aanwezigheid
een zwarte paus
een lichtridder
een fabelfontein
van het modderbad van de menselijke stem
https://dbnl.org/tekst/schi003verz04_01/schi003verz04_01_0003.php
voordracht: dv met BOSS VOICE-TRANSFORMER VT-1
muziek: Giacinto Scelsi – Trilogia, Ko-Tha for solo cello, Frances-Marie Uitti
tekst Vallejo
Tiempo Tiempo.
Mediodía estancado entre relentes.
Bomba aburrida del cuartel achica
tiempo tiempo tiempo tiempo.
Era Era.
Gallos cancionan escarbando en vano.
Boca del claro día que conjuga
era era era era.
Mañana Mañana.
El reposo caliente aún de ser.
Piensa el presente guárdame para
mañana mañana mañana mañana.
Nombre Nombre.
¿Qué se llama cuanto heriza nos?
Se llama Lomismo que padece
nombre nombre nombre nombrE.
transmutatie naar het Nederlands (dv)
tijd tijd
de dagdiode ontsteekt de ellende
geboterde bommen van ’t grietenkartel
tiktijd tikt de tiktijd
eeuwige eeuw
hanen kraaien krijsend vergeefs
klaarte loopt wit uit de monden
het komt er het komt er
morgen na morgen
poserende warmte föhnt zichzelf
pensen presenteren de wachters
morgen na morgen na morgen na morgen
nummer nummer
waar is de lama die hees van ons zong?
de lama van Lomismo die predikt
het nummer het nummer het nummer E
Voordracht (dv) van de transmutatie* op RADIO KLEBNIKOV 11/01/2020:
*transmutatie: zie het boek van Jim Leftwich
> Luister naar de hele uitzending van RADIO KLEBNIKOV 11/01/2020<
wij zullen zullen wij de kidsschoepende banen met onze gedroogde huid plaveien en langs de wegen kerkers graven met onze kalknagels om te bergen in eer, geweten en zure slijmen ons spartelend gesterfte en wij zullen zullen wij in de uilentorens met onze opbrengstloze namen bekrassen de bronzen kelken der machtige machtsbeluidende klokken waarin de woekerwinst is weggesmolten van het steedse verzwijgen, waar de schande van het ranzige Niet met het schamele van de onmachtige tekkels in de bebelde poelen van de stilte te forniceren ligt en waar men als oppermacht de laatste sappen uit de wrattige weerstandsschelpen zuigt
wij zullen zullen wij de verzuurde zeeën met onze vermalen botten volstorten en de manzieke meeuwen met enkele heupschoten van het neutronenkanon uit de vervettende luchten plukken en de overvolle met hongerige uitlanders bezette overzetboten van de droogste der verschrikkelijk stinkende vluchtoorden met de ons abusieflijk vergunde atoomafvalexploitatierechten tot lichtresten herleiden terwijl men genoeglijk ter zeezijde op de landelijk geteleviseerde verschijning
van onze lieve bibberkoning wacht en lachend in de armen van het lichaam
de mismaakte kinderen met snoep en surrogaat van seks en geweld diep-christelijk versmacht
wij zullen zullen wij vervolgens een rondvraag doen of het goed is wat we deden zo en of men zich wel lekker voelt en heeft men overigens die malle
evi nog gezien dat was me toch wat en kent men deze al de aarde is een flapperende oliebol en wie er niet aan zuigen wil die krijgt het vol in zijn
Welkom op KOENST-TV
VO-AC : om te chocqueren.
TITEL: ‘KOE MET GROENTEN, een eerbetoon aan Marcel Broodthaers’
AARD: virale videodump op internet, 18,906 kb
DATUM: 19/11/2019
Régina Kluwhaar van KOENSTZAKEN (2048):
“De verouderde keuken en de ranzigheid scheppen een omineuze sfeer van marginaliteit, verwaarlozing en stijgende criminaliteit. De verhaallijn bouwt pruttelend op naar de flash, het inzicht, de catharsis. En dan rest de volle gruwel van het bevroren beeld.
We bevinden ons hier in de diepste regionen van de rottende humaniteit: de Koe van Broodthaers, zinnebeeld van de artistieke negatie van het gewone leven én van de banaliteit daarvan, dada die zichzelf in de ironie bevestigt en dus metterdaad een cynische medeplichtige wordt aan de mondiale exploitatie van elke vorm van leven, wordt hier plots weer het voedzame creatuur van vlees en bloed dat na jarenlange mishandeling genadeloos afgeslacht en opgekookt, de brokstukken lijk achteloos vergooid als ‘ingrediënt’, op geheel desolate wijze wat staat na te pruttelen op het fornuis van de beëindigde geschiedenis. De pot zit in de mossel en: There will be no next time.
Schandegeit Vekemans levert hier zijdelings commentaar op de futiliteit van de menselijke existentie zelf, die volgens zijn dogmatiek dan ook geenszins een recht van bestaan heeft: het is onze animale plicht om solidair het Zijn te verwerpen!”
Joa sè.
ZIE
HOOR
en DOE
de wals van balamundo
RADIO KLEBNIKOV Uitzending 16-11-2019
download hier de bijhorende WEEKBLADEN met teksten van Anke Veld, Caro Van Braeckel, Dirk Vekemans, Guido Utermark, Harry Mulisch, Paul van Ostaijen en Willem Kloos.
Categorieën
Categorieën
RADIO KLEBNIKOV 09/11/2019
Beluister de uitzending op Mixcloud:
Download de bijhorende
RADIO KLEBNIKOV WEEKBLADEN #6
DE VISMAN VAN LEMURIA
met een deel van de voorgelezen teksten van
Anke Veld, Arthur Rimbaud, Dirk Vekemans, Guido Utermark, Hannah Duchamp, Harmen Verbrugge, Jerome Rothenberg, Jürgen Smit, Sarah Michaux, Paul van Ostaijen en Adriaan Krabbendam.
Verder nog in de uitzending o.m. enkele fragmenten uit de Vier geschriften van de Gele Keizer, ‘Ubi Sunt’ van Carlos Marzal, Lucebert, Marije Langelaar, August Verleyen, Hans Van Straaten, Harry Mulish, 3 uit ‘Droom’ van Kees Ouwens, mismeesterde flarden uit ‘Amphibious Maidens‘ van Suzanne Livingstone, Luciana Parisi en Anna Greenspan, enkele scenes uit het Rode Ridder album ‘De Koraalburcht’ van Willy Vandersteen…alsmede enige stichtende kapittelen uit de Koran en uit ‘De Kunst van Beminnen en Bemind te Worden’ door Dominique Le Bourg
RADIO KLEBNIKOV Uitzending van 2/11/2019 met de stemmen van o.a. Arnout Camerlinckx, Angelika Hulsmans, Dirk Vekemans, en Svetlana Zakharova
Download de bijhorende RADIO KLEBNIKOV WEEKBLADEN, een pdf-bestand met een deel van de gebruikte teksten, ditmaal met teksten van Dirk Vekemans, Guido Utermark, Jerome Rothenberg, Lanny Quarles, Sarah Michaux, Paul van Ostaijen en Padgett Powell
Categorieën
RADIO KLEBNIKOV WEEKBLADEN #5!
uw tekstenboekje voor de uitzending van 02/11/2019!
met teksten van Dirk Vekemans, Guido Utermark, Jerome Rothenberg, Lanny Quarles, Sarah Michaux, Paul van Ostaijen en Padgett Powell
Categorieën
RADIO KLEBNIKOV uitzending 5/10/2019
PDF van
‘de Motetten van Hurt’
Radio Klebnikov Weekbladen #1
teksten van Hanna Duchamp, Gusta Bastian, Guido Utermark, Nachoem M. Wijnberg, Petra Fenijn, Dirk Vekemans en Harmen Verbrugge
zèlfs PLEEzitters kunnen hun teksten ter voorlezing offreren middels deze in het Geugeldoc te pleuren, voor de eerstvolgende uitzending (12/10/2019) is dat hier
NAAR HET RADIO KLEBNIKOV GEUGELDOC
Categorieën
Categorieën
Categorieën
Cantus Firmus 1992
Ik dacht eigenlijk dat ik het kwijt was geraakt, maar ik heb alsnog het typoscript uit 1992 (begin 1993?) kunnen terugvinden.
Cantus Firmus is waarschijnlijk het enige wat ik ooit aan de wereld te zeggen had, of nog te zeggen heb. Ik heb het schrijfsel zolang stilgehouden omdat ik het zelf nog niet begreep, vermoed ik, mijn motivaties toen waren of zijn mij alles behalve duidelijk.
Cantus Firmus is een tekst van 20 bladzijden met een titelblad en een citaat van Paul Celan als motto. Ik schreef het in de aanloop naar de geboorte van mijn oudste dochter, voor wie ik later ‘Spelen Dat Het Donker Wordt’ schreef.
Cantus Firmus is een soort gesprek onder ons, tussen u en mij over het hoofd heen van mijzelf zoals ik toen in mij gevangen zat. Een beetje creepy, ja, misschien, maar het heeft wel iets vertederends ook.
Verder heb ik nu niets te doen of te zeggen nog dan het u zwijgend aan te bieden, ter lezing mocht u daartoe geneigd zijn.
Allez Vooruit!
algo: schrijf tijdens zonsop- of ondergang een lyrische tekst bij de LYRIEK-collage van de volgende dag en muziek van Harry Partch
input 2: Ring around the Moon I-IV
input 3: Maria Sabina, from The Midnight Velada, uit: Jerome Rothenberg (ed.), Technicians of the Sacred, ISBN 978-0-520-2+9072-3, p. 57-59
input 4: een ochtendlijke oplossing voor alle problemen van 25/04/2019
ten einde van de nood een deugd te kunnen maken
zien wij ons verplicht het onmogelijke te bewerkstelligen.
hoe kunnen wij het onmogelijke bewerkstelligen (het is immers onmogelijk)?
ik ben de vrouw van de weidse watervlakte
ik ben de vrouw van de weidse goddelijke zee
ik ben de riviervrouw
de vrouw van het vliedende water
een vrouw die zoekt en zoekt en onderzoekt
een vrouw met handen en maten
een vrouw die meesteres is van de maten
WELL BLESS MY SOUL
ten einde het onmogelijke mogelijk te kunnen maken
dienen wij het ondenkbare denkbaar te maken.
hoe kunnen wij het ondenkbare denken (het is immers ondenkbaar)?
ik ben een heilige vrouw
een vrouw van de geest
ik ben een vrouw van de klaarheid
een vrouw van de dag
een reine vrouw
een klare vrouw
want ik ben een vrouw die bliksemt
een vrouw die dondert
een vrouw die roept
een vrouw die schriekt
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, X, Y, Z
om het ondenkbare te kunnen denken maken wij ons bestand tegen het afschuwelijke.
om het ondenkbare te kunnen denken berusten wij in het beangstigende.
om het ondenkbare te kunnen denken verwerven wij begrip voor het hatelijke.
aldus bestendig, berustend en begripsvol geworden wijden wij ons tactvol aan de TACT-techniek tot wij samenvallen met het tactvolle dat wij geworden zijn.
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, X, Y, Z
maar wat,
o Maria Sabina van de Middernachtsvelada,
is toch die TACT-techniek die ons in staat stelt het ondenkbare te denken?
Morgenstervrouw zegt
Zuiderkruisvrouw zegt
Vrouw van het sterrenbeeld van de Sandaal die zegt
Vrouw van het Sterrenbeeld van de Haak die zegt
dat is uw Klok die zegt
dat is uw Boek dat zegt
ik ben de Kleine Vrouw van de Oeroude Fontein die zegt
ik ben de Kleine Vrouw van de Heilige Fontein die zegt
Shake hands now boys and let the sound of the bell come out fine
de TACT techniek is de Techniek van de Acceptatie en de Confirmatie van de nood aan TACT die kan maken dat het afschuwelijke ons genegen wordt en ons liefdevol stemt.
de TACT techniek is de Techniek van de Acceptatie en de Confirmatie van de nood aan TACT die kan maken dat het beangstigende ons wenselijk wordt en ons gezond maakt.
de TACT techniek is de Techniek van de Acceptatie en de Confirmatie van de nood aan TACT die kan maken dat het hatelijke voor ons aantrekkelijk wordt en ons vrolijk stemt.
en zo daal ik dan af voornaam
en zo daal ik dan af betekenisvol
zo daal ik neder met de tederheid
zo daal ik neder met de dauw
uw boek, mijn Vader, die zegt
uw boek , mijn Vader, die zegt
clownvrouw onder water die zegt
clownvrouw onder water die zegt
omdat ik het kind ben van Christus
het kind van Maria, die zegt
Look out! He’s got a gun!
en als wij dan liefdevol en vrolijk gestemd en gezond zijn vallen wij samen met het tactvolle van de TACT-techniek die wij geworden zijn en zo wordt dwars door ons het ondenkbare plots denkbaar
en zie
ik ben een vrouw van de letteren die zegt
ik ben een boekenvrouw die zegt
niemand kan mijn boek sluiten dat zegt
niemand kan mij mijn boek ontnemen dat zegt
mijn boek van gebeden
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, X, Y, Z
en als wij dan liefdevol en vrolijk gestemd en gezond en wel geheel samenvallend met het tactvolle van de TACT-techniek plots het ondenkbare kunnen denken dan zullen wij zien hoe het onmogelijke toch mogelijk is geworden
en zo zullen wij van onze ergste nood onze beste deugd hebben gemaakt
en wij zullen Maria van de Middernachtsvelada dankbaar zijn dat zij ons geholpen heeft door het belemmerende dat ons belemmerde een ogenblik te belemmeren om ons de ogen te sluiten en ons zodoende een blik van de waarheid te gunnen die wij zolang vergeten waren al.
ik ben een vrouw en een moeder die zegt
een moedervrouw onder water die zegt
een vrouw van de goede woorden die zegt
een vrouw van muziek die zegt
een wijze zienersvrouw
Look out! He’s got a gun!
ik ben een lagunevrouw die zegt
ik ben een laddervrouw die zegt
ik ben de morgenstervrouw die zegt
ik ben de vrouw die door het water gaat die zegt
ik ben de vrouw die door de zee gaat die zegt
Categorieën
gebed tot LAIS
(in de Neo-Kathedraalse Middernachtsmystiek wordt er wanneer de auteur van dienst de slaap niet vatten kan traditiegetrouw gebeden tot LAIS, muze van alle schrijfstokverslaafden,
om dissolutie van het ik.
de verzen van deze mystieke traditie zijn naar verluidt dusdanig slaapverwekkend dat ze nog nimmer door enige gelovige volledig gelezen zijn, laat staan gebeden.
dit ‘gebed tot LAIS’ zou oorspronkelijk uit tien strofen bestaan, waarvan we er met extreme moeite twee hebben kunnen reconstrueren. de gevolgde methode bij deze reconstructie was euh, niet proper, ik zal dat bij gelegenheid in meer intieme kring wel ’s vertellen, op Radio Klebnikov bijvoorbeeld )
LAIS die alle dichters in mij is,
wier taal mijn lichaam zin en leven gaf,
geef thans mijn geest de rust die nodig is
om mij te maken tot mijn eigen graf
want van die waan in mij wil ik nu af:
ik lijd aan mij in ieder ogenblik
en wat ik raak wordt even voos als ‘ik’.
Dat ding dat in mijn taal te rotten staat
is dood als god maar nog van mensen ziek.
Het stinkt als lijk maar leeft als nijd en haat.
LAIS die van muziek gebeuren is
wiens lied mijn koude hart verwarmde
geef thans mijn geest de rust die nodig is
om te horen wat mij stil omarmde
toen jij het zijn tot louter pijn verarmde:
laat mijn ziel mij van mijn ik ontdoen
geef mijn lijf jouw samenklank en zoen
tot licht mijn woord dat licht gaat zingen
en laat mij ons tot louter ziel ontdoen
en verlos ons van het zijn der dingen.
Categorieën
partchpracht #507
algo: schrijf tijdens zonsop- of ondergang een lyrische tekst bij de LYRIEK-collage van de volgende dag en muziek van Harry Partch
input 2: Revelations in the Courthouse Park Chorus 2
input 3: To the God of Fire as a Horse, uit: Jerome Rothenberg (ed.), Technicians of the Sacred, ISBN 978-0-520-2+9072-3, p. 45
oha dida owha dida
o oh ah da weee
ook voor Lison pop (0,35m hoog) (bis)
drifting drifting about
Eens waart ge als een zon in de lusthof van licht
zoo edel begaafd met de kennis des Heeren
jouw ogen vergissen zich niet
jouw ogen zien zoals de zon ziet
jouw denken is een verschrikkelijke opmars door de nacht
vol van licht en vol van vuur
dat uit je keel breekt als je hinnikt in de strijd
dit vuur komt van ergens
dit vuur komt uit een aangenaam bos
dit vuur is extase in het donker daar
gracieus verkleedkostuum voor meisjes van 5 tot 7 jaar
tot elke prijs hou de deur gesloten
zijn lichaam is enorm
zijn mond open en sluit als hij kauwt op de wereld
zijn heupen zijn rijk aan beweging
hij is een vogel die neerstrijkt op een boom
tot elke prijs hou de deur gesloten
i see two arms around me
(why why why?
why trouble yourself uselessly?)
algo: schrijf tijdens zonsop- of ondergang een lyrische tekst bij de LYRIEK-collage van de volgende dag en muziek van Harry Partch
input 2: Revelations in the Courthouse Park Chorus 1
input 3: Aztec Definitions, uit: Jerome Rothenberg (ed.), Technicians of the Sacred, ISBN 978-0-520-2+9072-3, p. 23-24
kom mee Dikloos
kom mee zeg ik je
jij behoeftige
rijmkakker
er is een witte spiegelsteen en een zwarte
de zwarte toont een mooi gelaat dat lacht als het het ziet
de witte toont een bloedlip op een scheve mond
en dikke plukken haar uit de neusgaten
het bleke voorhoofd met zweren bezet
het jachtwiel sloeg mijn jongen neer
het wentelt als tevoren
men zegt : het komt wel weer goed
ik heb de hoop verloren
eentje is er rond, eentje langwerpig
ik maak die stenen, hak ze, splijt ze, schaaf ze en polijst ze
ik poets de stenen een voor een, ik strijk ze in met vleermuiskak.
zie ze blinken! zie mij blinken! hoe mooi ben ik!
verlaten door een dronken man
verpletteren mij de zorgen
mijn dikke buik is er getuige van
ik voel het leven nu, het stampt.
hoe voed ik het morgen?
break my heart but bless my soul
joekoe re joe roekoe
so high so low
I AM
I AM
break my heart but bless my soul
‘Revelations in the Courthouse Park’ had de Bacchae van Euripides als input
https://www.harrypartch.com/
