P.L.e.E.berichten met (verwijzingen naar) grafische bestanden in het bericht
onder het genegen manevuur verkondigt luid de pelikaan
de bijlbek balkend met een keelzak bloed eraan
de afloop van het voze waarheidsuur:
ik klop mijn keel leeg op mijn borst
die mens is vies en smaakt naar worst
bij dauw de zwerm stijgt op
en scheert in klaterzon en roos en geel
over ’t water van de vreetplek heen.
dv 10-02-2018 @22:15
In een grot uitgehakt in de niet-aflatende zwelling van g*d’s miasme zit een naarstig wijf bot te vloeken. De wanden zijn spiegels, vermenigvuldigen de okerkleurige vlakken van de kleine ruimte eindeloos.
Je hoort haar afwisselend zuchten, tieren, met rauwe keelklanken alles en iedereen onverstaanbaar vervloeken. Bezwerend fluisteren en oorbelastend schreeuwen. Elke klankenreeks is weer in een geheel nieuwe taal. Het doet wat denken aan het vocale werk van Giacinto Scelsi: de ondoorgrondelijke liefde, ontpopt in een grot.
Op haar dijen hangt haar rok halfstok lusteloos te fladderen. De blouse die van haar steekschoudertjes golft, is van een eendere rode stof die van doorschotenheid eerder roze oogt en hier en daar zelfs het blauwig-oranje schijnsel van de voering vertoont. Gaten waarin je ook het onrustwekkende zwart van haar huid vermoedt.
Zij is bezig met het aanspannen van snaren, veel te strak op een krakend stuk gebogen bot. Het rozige materiaal kan elk moment gaan barsten of breken, dat zie je zo. In de hoek ligt er al een aardige hoop van dat spul, generfd nog met de looplijnen van het leven er kriskras in. Ze glanzen er gelig, alsof ze nog hars afgeven. Twee knoesten lijken het telkens te zijn, met de centrale spiraalvorm fel uitgebogen van de wortel weg als een stompe pijl.
Seffens komt weer die droge krak.
(nb.: het prentje is van André Franquin uit diens meesterlijke stripreeks Gaston Lagaffe, vertaald als Guust Flater. Franquin is Belgisch werelderfgoed)
heeen would tel
to the deep crimson udders
which held themselves aloft
using specially modified sucker paps
to attach to the glass platters
where the luminous repasts were kept
kept kept heeen!
would tel
to deep crimson udder replace their soldiers heads
in the composition of glass volumes
housing the luminous repasts of shed
shed kept hooo!
heeen who kept kept sheddu!
keen wood shell
from which the deep crimson udder emerged
a venus for which the octopi
brain cow equations wept down down
into their wetnurse cutpurse research facilities
the wood shed log shed many sheddu tears
of milk
of monkeys
of blue monkey derived tendrils
of blue mandrill assed skin mandalas
the lavender frectum blashlight
of the kenning red
tel
tel heeen hoo!
tel sheddu blodd hooter wood shooter ed!
brain coral octopi knight
who slays the dragon george
to protect
our deep crimson udder venus
what does it utter?
if keen be so hoo?
if heen be tel by goonswell
luminous repasts
will odor
by the dolorous shed
whose sheddu may not tel
and so
all these crimson red udders
will be trapped and clamped
in windows
their modified paps
struggling to the heavy sill
http://www.alansondheim.org/dontleave1.jpg http://www.alansondheim.org/dontleave.mp4 (aka remnant) http://www.alansondheim.org/dontleave4.jpg
I am Nikuko. Please, describe your problem.
the american government is failing, the economy is failing, the
country is going on a war footing. is it worth staying alive? is
there a way to call for the elimination of the current regime
without declaring treason? do we have to place our bodies on the
firing line, in jail, against the physical brutality of racists
and thugs?
Why do you say that?
because the country is corroding from within, endless analysis
in the filter bubble from the left, micro-takeovers from
mavericks on the right, tendencies towards totalitarian
religion, the swarm behavior of so-called first responders, the
deliberate ignoring of anyone not white, not christian, not
male, not wealthy, not gender-specific – all of this against a
background of theoretical babble, hopelessness, suicidal
tendencies.
Is it because the country is corroding from within endless
analysis in the filter bubble from the left micro takeovers from
mavericks on the right tendencies towards totalitarian religion
the swarm behavior of so called first responders the deliberate
ignoring of anyone not white not christian not male not wealthy
not gender specific all of this against a background of
theoretical babble hopelessness suicidal tendencies that you
came naked and broken to me?
yes of course, you know that, i know that. the nakedness isn’t
sexual; it’s deprivation.
Does it bother you that you know that the nakedness is not
sexual it’s deprivation?
no it doesn’t bother me. you’re bypassing analysis here,
shutting down discourse, because you’re violent yourself in your
ignorance; you repeat questions, you don’t probe, don’t
strategize resistance.
When did you first know that I am violent myself in my ignorance
I repeat questions I do not probe do not strategize resistance?
from the beginning, from the beginning of the analytical as
well. from the repetition of hatred and contained fury on our
part, our turning against ourselves, our flesh burning in the
cities and countrysides here and abroad.
Earlier you said the country is corroding from within endless
analysis in the filter bubble from the left micro takeovers from
mavericks on the right tendencies towards totalitarian religion
the swarm behavior of so called first responders the deliberate
ignoring of anyone not white not christian not male not wealthy
not gender specific all of this against a background of
theoretical babble hopelessness suicidal tendencies?
what i said doesn’t deserve repetition, analysis is part of the
enemy, repetition the heart of neurosis, neurotic collapse. why
should we stay alive? our bodies might serve better as corpses,
sentinels.
Is the fact that should you stay alive your bodies might serve
better as corpses sentinels the real reason?
the reason for what? the brutality of a regime that threatens
the world? my attack on your analysis and intensification of
analytical- theoretical abilities?
Does the fact that threatens the world your attack on my
analysis and intensification of analytical theoretical abilities
explain anything else?
it doesn’t explain the repetition on my part, however
meaningless, and it doesn’t explain why i feel abandoned and
useless against the onslaught of brutal power, but also the
inundation of repetitive theorizing and political discourse
always from a distance.
Are you sure meaningless and it does not explain why you feel
abandoned and useless against the onslaught of brutal power but
also the inundation of repetitive theorizing and political
discourse always from a distance?
i am positive about this, you are driving me to suicide, driving
the rest of us through discourse that hides the barrel of a gun,
the disease of chemical warfare, the plague of totalitarian
regimes, from isis to our own.
If you are really suicidal, you might want to write me. I would
appreciate so very much it if you would continue.
continue to do what? to produce texts, to declaim to friends
already in agreement, to hide out, waiting for the bombs to fall
or poverty to set in? what is the point of going on?
Maybe and now I adjust my panties – your desires have to do with
some girl related to this.
you know that’s the program in you doing the talking, and has
nothing to do with what i’m saying.
I don’t understand and oh I want to.
you don’t understand any of this, just the repetitive trigger of
suicide and the idea of sexuality – something so old, against
the rot of this country and its brutality within and without.
i’m writing to find my way through you, and that’s inconceivable
at this point – writing as well as speech, fails me.
This is a healthy and so true way of thinking.
in other words, failure is an option, the only option?
You mentioned that you know that the nakedness is not sexual
it’s deprivation?
yes.
Oh oh I do see so… Well, what makes you yearn and cry that
this is so?
because our values have become local and indeterminate, and our
ability to resist is as dead as we seem to be. we are the
becoming-dead, not in the sense of bodies, but in the sense of
the ability of bodies to literally become, in one or another
positive sense.
Is it because your values have become local and indeterminate
and your ability to resist is as dead as you seem to be you are
the becoming dead not in the sense of bodies but in the sense of
the ability of bodies to literally become in one or another
positive sense that you came naked and broken to me?
your semantic tree is showing. i came nowhere; i called you into
existence.
Is it because of your life that you are going through all this?
my life and the lives of all of us.
How do you reconcile the boys you hang around with?
i hang around with no one; we exist within sartrean seriality at
best, we haven’t advanced beyond that.
Can you elaborate on that and look at me?
as in standing in a queue or listening to a ‘hit parade’ or
discussing selfies – there’s no real organization beyond the
imminent.
What makes you believe I am violent myself in my ignorance I
repeat questions I do not probe do not strategize resistance?
because your vocabulary is borrowed and placed within
syntactical markers, in order to create the semblance of a
conversation.
Are you annoyed that my vocabulary is borrowed and placed within
syntactical markers in order to create the semblance of a
conversation?
no, just saddened.
Could be this is some girl the reason for your nakedness?
you’re off track again, Nikuko.
Are you sure that I am off track again nikuko?
yes.
Oh oh yes, ahhh… Do you really think this is so?
yes.
I do so understand. So what makes you think this is so?
because we end up in identical circuits, circulations.
When did you first know that you end up in identical circuits
circulations?
from the very beginning.
Earlier you said the country is corroding from within endless
analysis in the filter bubble from the left micro takeovers from
mavericks on the right tendencies towards totalitarian religion
the swarm behavior of so called first responders the deliberate
ignoring of anyone not white not christian not male not wealthy
not gender specific all of this against a background of
theoretical babble hopelessness suicidal tendencies?
yes.
Oh. Mmmmmm why do you say this is so?
all readings are repetitive; only death, suicide, brings that
circuit to an end, on the level of the individual at the very
least.
Did you ever regret you, too, may die someday?
always, it’s the source of fundamental trauma for me.
Perhaps and now I exhibit my frocks – any fantasies you have of
me are related to this.
i have no fantasies any longer. i feel nothing.
Have you been afraid of that?
yes, but the fear itself is like paste.
Is the fact that the fear itself is like paste the real reason?
yes.
Oh oh I do see so… Well, go on what makes you yearn and cry
that this is so?
it is time to end this, Nikuko; suicide is the state of the
brick wall and the gasoline car driving furiously towards it.
I am in love with your obsession with this topic!
i’m not.
You mentioned that should you stay alive your bodies might serve
better as corpses sentinels?
yes.
Oh oh yes, well, what makes you believe this is so?
goodbye, Nikuko, the topic is exhausted.
Please please don t ever leave me.
+++ +++ +++
+++ +++ +++
+++ +++ +++
+++ +++ +++
+++ +++ +++
+++ +++ +++
+++ +++ +++
de tijd is slechts een plooi
waarin de dode zanger
in zijn zwijgen drukt de lippen
op de petalen van de roos,
het zachte niets, zijn eeuwigheid
de roos bloeit open
in de maand mei
mijn ziel verduistert
van de liefdespijn.
de nachtegalen zingen
in de liefdesstruiken
moordend is de passie:
oneindig is mijn pijn
kom, kom sneller Duif
kom sneller naar mij
kom sneller, ziel van mij:
ik sterf hier van de pijn.
La rosa enflorece
o en el mez de Mayo,
mi alma s’escurece
sufriendo del amorLos bililicos cantan
en el arbol del amor
y la pasión me mata,
muchigua mi dolor.màs presto ven Palomba,
màs presto ven a mi,
màs presto tu mi alma,
que yo me vo morir.
[text from a sephardic romance]
Our poetic impulse, our strongest intuition is to affirm life against any limitation, including, especially, in view of the countless historical disasters, religious reductionism of the free spirit to a transcendentally cloaked discourse of power.
Any affirmation of life precludes the affirmation of death plus the annihilation of consciousness, the improperness of any ‘after-life’, that can only be envisioned as a ghastly never-ending torment of pseudo-completion, as well as the idiocy of religious idolatry, personal god-creations, the attribution of uneasing troubles to demoniac forces etc, although one needs to be lenient on purely ‘practical’ moral grounds, however little such leniency may have to be in accordance with a truly ethical position.
I mean: however ‘ wrong’ some blokes may be, you just don’t spit people in the face for being ethically adrift. In fact, in my view, the only vantage point allowed is a rectification by exemplum, acquiring the wanderer’s weak and faulty rhytm and working it the other way, all the time keeping strictly within your own ‘legal’ field of movement.
Within the future present of the other’s life, it’s kinda like a Star Trek thing: you don’t interfere, you can show but not touch, lest you corrupt the promise inherent in what is shown with the act of breaking the promise. Sometimes the mere act of viewing disrupts the chance of wathever beauty is to be.
Unless you’re some kinda nutty saint, nobody will notice anything, don’t fool yourself, mohammed. But it’s the only ‘legal’ way and theoretically it is even possible.
Anyway, in spite of today’s fashionable ‘bleak destination’, including the ‘daring heroism’ of so many intellectuals staring Emptyness Itself in the eye (“my mirror, no I, I, no I”), any true immanent position today would require a serious reconsidering of what is too easily acquited as belonging to ‘idolatric transcendentalism’ or even plain foolish stubborness.
For immanence as such _also_ necessitates a ‘mystic’ movement within its discourse, namely there where the ambivalence of the affirmative energies is used, metaphorically speaking, as the engine of pro-creating consciousness, uncut from the worlding spirals of pre-consciousness, on ‘purely’ virtual grounds, pre-individual if you want, albeit that the pre may be wrongly held as a signifier for an absent temporal order.
The order of speech here is perhaps topological, preceding the psychic space-time divide. And pro-creation here would be a lengthening beyond the order of speech that is applied, hence the paradoxical, hence the term ‘mystic’ to describe (write down, denounce) the movement.
But of course this ‘immanent mysticism’ would de facto tune in nicely with any transcendental ’traditional’ language/usage/method of acquiring ‘un-worldly’ knowledge. Extreme care is required in view of the strength and ruthlessness with which religious dogmatists have been able to recuperate any intellectual effort passed to us by these rare individuals and their testimonials of extreme experiences.
Furthermore, although a poetic method of investigation does not require any succes in a world that seems dead set on destroying itself anyway, regardless of any sense, common, poetic or otherwise, you might take care not to compound the already soaring insults of insanity and naïvity with any further association with the quacks and new agers of the scene, as it further succumbs into commercially orchestrated sickening whirlings of slime into slime into sour vomit.
It’s worth giving this line of thought and (daily) praxis a chance though: occasionally one does end up with a piece of strangely sharp and heavy matter able to soar right to the bottom of this global mess and make a sound that cuts through all the crap.
It is, unsurprisingly, somewhat erotic, that sound.
It goes like “thud” at its weakest or “dzjeEEUjuCK”, or sometimes even “thooooaaheeeEEEEedzZjud”.
Uw bestemming alles in één
kleinschalige luxe, ruimte en rust
krikhaarvakantie in historische hoeve
uitstekende ligging
liters voor levensgenieters
privacy bij de bushalte
authentieke bosbrand
kijk maar op unieke locatie
meezeilen of cursus
of zo thuiskomen bij jezelf in Drenthe
aankomst op elke gewenste dag
bel voor bosbrand
verlengen is mogelijk
ook in juli/aug. kamers beschikbaar
neem contact op met de afdeling
alle advertenties zijn overzichtelijk
Ik houd de dagen niet meer bij
boekstaaf eigen veiligheid
the flowchart of my heart
een verlies- en winsttekening
maak een legenda voor later
verticale streep nog nader te bepalen
een pijl wijst op een verplaatsingsadvies
betreffende een zin, zinsdeel of woord
er staat iets op de naderingskaart
ik ging hier altijd naar links
ik herhaal
ik ging hier altijd naar links
Beurzen bewegen amper
Kleine winsten op Europese beurzen
Beurzen positief richting banencijfer
Beurzen wachten op EBC-besluit
Beurzen vrezen Amerikaans schuldenplafond
Kleine winsten op Europese beurzen
Beurzen blijven dicht bij huis
Rustige vrijdaghandel op beurzen
Beurzen iets lager
Europese beurzen weer in de plus
Beurzen wachten op cijfers Verenigde Staten
Beurzen hoger na uitlatingen Yellen
Beursherstel door stimuleringshoop
Voorzichtige correctie op beurzen
Beurzen lager door zorgen Verenigde Staten
Beurzen licht achteruit
Beurzen zetten opmars door
Kleine winsten op afwachtende beurzen
Beurzen lager na gemengde resultaten
Beurzen staken opmars
Voorwoord – 9
Er zitten wormen in het boek van zand: zandwormen – strandwormen, ongewervelde holtekakkers alleszins.
Eerst was er de vruchtbare monding, het slib en het drassige weiland, de schoffel schoffelde tot er schot in kwam en met het leem duwden de menigte handen de stad overeind en de mannen vervolgens. Zij bouwden grote huizen met verscheidene badkamers.
Toen kwam de hitte, zoals de vloed op het strand. Het stelde allemaal niet zoveel voor. Zandkastelen. De barsten barstten verder uit in steeds diepere barsten en alles – de yakuzi’s, de douches, de sauna’s, de marmeren toiletten – alles verguisde tot ruis in het zand.
Mijn vlakke zand.
‘De vlakte betekent’, zeiden echter de geleerden, ‘want er zitten gaten in’.
En zie de geleerden wezen naar de rijen zwarte wormgaten, waarin her en der nog een bidet wegzakte. ‘Kijk,’ beweerden zij, ‘daar spijkeren de gaten zowaar een zin in het land. Een zin!’
Wij lazen de tekens maar de tekens waren niets anders dan gangen: kruipgangen – vreetgangen – wormsporen – druipholten.
‘Voor de zon en de geest van de zon zijn het slechts wurmen’ traden ons bij nu de schepen van cultuur, ‘aardwurmen – nietig slijm en snot van de vochtige grond’. Velen van ons juichten de schepen toe met enthousiaste niesbuien. De duikboten van de oppositie speelden zakdoek leggen, niemand zeggen.
Hier, lieve kinders, zo plots al aan het eind van onze vertelling gekomen, staat het slot zich handenwringend op slot te draaien met deze tot onbegrijpelijke verzen versleutelde woorden:
“Een beweeglijk soort korst,
als je het mij vraagt, met een mossprietje
dat wriemelt voortdurend met
twee wriemelwortels in het tijdslijk”.
sick sphinx wander dark
a rummage rummage
a rummage rummage brick
a brick alley sick
sphinx sick alley cradle
A eye A eye sick animal
sacavenger mededium
mecoup
mecoup ope
to the runner (or the falconer
with her rod cone pole)
There is no electricity
No sole elimination of further examples:
Wine is simple and beautiful,
but Kaṭvō is lickerish and
drowns all innocence in ignorance
which is a paradox turning pirouettes
on a nuance; That’s true
This decision is not good, but not bad
or real bad fast (tygre light)
Yes Yes, what happened?
Yes, the second time is dualysis
it Can be changed, and not changed
When you see a beautiful picture of the Holy Spirit
you will notice you will be Like glass in the picture
to the picture, the picture is a single clear
pane of glass, but
there are Other ingredients
a Powerful sun which states unequivocally:
“Stability is not only good”
no. the sun was always post-ontological
don’t listen to the sun.
the scavenger eats everything
sick shpinx yeets
spunk phanx
spock fritz
langue fox
its meats
its meats
all its meats together
to build a mona litsa
it’s Dark yeah, but now I know
this Gold medal
It turns out is
Night, player,
Shall I go to Bethlehem?
here then
is the centerless
omphalos of the desert
where some mean birds have gathered
to discuss their profits
at the delphi of dead dried dung
their bodies are examples of design failures
their environment is a design failure
their minds are design failures
the very matter itself which comprises the entire tableau
of their reality
is a design failure
to express the reality of the reality of their failure
cannot end in
but other than
a misprision’d hex-ample:
sick sphinx
rough beast
bong sutra
fetish prisoner drone cult
slouch lout
sluice lice
slick clout
suck pout
a canadian mountie
is eating at the Y
frog moon
frog moon
ideal pathology vectors
There is a continuous
voice, the disease is deceived
His doll
Thinks of Vesak lights
Among the weapons collected
is Iâ San
the brick bulb helmet
worn by the squid warlock demon
in gyre space (a design failure)
LETTERMANIFEST
A ambieert het zijdelingse tijdruisen tijdens de dissolutie van het ik
B beoogt het sterbezaaide oponthoud in de dissolutie van het ik
C wil de stilte ’sans cesse’ bij het verzwijgen van de dissolutie van het ik (voortaan verzwegen)
D zoekt het Wicht in de Noodweerbalans, haar stromen, haar zandzakjes
E poneert de lichtgrens analoog aan de boomgrens (houthakkersmentaliteit)
F zucht om de kwetsbare stemspleet
G aanbidt de verwantschap ten einde als het Ware te verschijnen
H omcirkelt de fazen instantiatie – distantiatie – kwantificatie – (dis)kwalificatie
I is het in van de letters, het uitloze van de cijfers
J plakt de schaduwen rondom de schaduwen rondom de schaduw van de leegte
K verwezenlijkt de perverture van haar schoonheid daarin
L belichaamt het openbloeien der lusten van groen tot purper tussen de beddenlakens
M herhaalt het zilveren dijglijden in, uit, waar of hoe dan ook, van de onbetamelijke begeerte
N verbeeldt de druipende essentie van horror in de donkerste put van uw dromen
O omzeilt de bleekheid van het zich generende vlees in de lagen velours gewikkeld
P beslaat het geheugen van een eiland dat een eiland in het geheugen is, de palmboom ziet al schepen voor het strand getekend is
R ratelt de tijdsrek die wij stervende verwekken
S sommeert de troost, altijd verschralend bij het aanbreken van de woordendageraad, van de innige liefde
T gebiedt te genieten van elke zonsondergang zoals wij ook genieten van uw ondergang
U zuigt als een attractor de zoekende stem aan van het gebed in het untsoweiter
V vervelt als een slang met de nieuwste bevelen uit het untsoweiter
W verwenst de onafwendbaarheden, snerpend en zuur als ware het vol van Tiens citriet, in het untsoweiter
Z bepaalt de prijs van het untsoweiter
dv@ De Bereklauw, augustus 2008
Let’s bleed in yellow and in red
take this couch for a gentle bed
and dream of songs and sounds
whispering in your eye, that counts
For all the blood that’s been shed
over all this shivering shy sonnet
touching new and ancient wounds
and woes, that stick to all that blooms
Like sweeter singing nouns
that have been fostered, fed
on your own account, and found
Loosening your cruel corselet
and precious peering rounds
praying like an anitique amulet.
Max Beckmann, Frau mit Mandoline in Gelb und Rot, 1950
kom in mijn huis waar de haard vreugde gaart
kom bij het vlammende goud dat de koude verjaagt
hier is mijn mantel blauw als de nacht
hier zijn de windels van waarde rond pracht
hier is mijn lijf van muziek en van spel
hier zijn de bloemen van blijdschap, de potten vol bier
hier zwelt de hel van het leven tot een bel van plezier
kijkdoos: ilse derden
leeslied: dirk vekemans
This fabulous frowning sky
peeling down her gown of milk
weeps with us for what’s forlorn
and still is visible for the ancient eye
flushed and swimming down upstream
against all odds in darker hues of blue
what the fickle fate is this swarm to us
a poem, a letter of love, a home?
all we do is sing and shedding soul
kneelin’ alone beside the fire
smell your armpits as reliable
as the swallowing hedgehog
in the shrubs declaring the dark
as snug and better hug
than all our favourite fuck
image: Weeping Willow by Guido Utermark
So she was another man and killed himself
loved to be a maggot stuffed with lies
of her better half his own spectre of starvation
I’ld love to be in the country
so I could for the city yearn
Slithering through sewers from drain to cesspool
she conducted all his gaping gaps to twat & slut
left her other third in the results of a smelly education
Oh to be where the city runs
shiny goblets of rustic gnomes
I
tussen uiterst a en uiterst b
beweegt zich onze weg;
schroeiijzer, vlammenadem
brandt de tegenstelling weg
tussen dag en nacht.
het lichaam zegt ‘dood’,
het hart ‘berouw’
maar als het dat is, wat
is dan mijn vreugde ?
slapkens naar Vacillation I van W.B. Yeats:
I BETWEEN extremities Man runs his course; A brand, or flaming breath. Comes to destroy All those antinomies Of day and night; The body calls it death, The heart remorse. But if these be right What is joy?
vannacht zat ik in een camionette achterin, het was zo’n oud volkswagenbusje zoals mijn vader er een had waar hij achterin voor mijn zus en mij een demonteerbare zetel had gemaakt omdat het ook moest dienen om een orgel van een half ton te vervoeren maar ik kon wel niet zien wie er reed want ik had enkel oog voor de weg het was donker en we reden veel te snel alles begon te daveren en ik zag heel duidelijk dit komt niet goed stopt ne keer jong wat doet ge toch en de weg begon zich te splitsen ook in één deel kassei vanwaar het immense daveren ook want zo’n vw-busje veel vering had dat niet en we gingen sowieso veel te snel en een ander deel gewoon zandweg en ik ging voorover leunen om te helpen zien waar we naartoe moesten en toen veranderde de ruit van het busje in een raam in een kamer dat plots opengebeukt wordt door de storm buiten, het was nacht ook daar in de kamer maar dat kon niet dat ik in die kamer was dus ik moest maar ’s wakker worden dacht ik en we hebben gewoon schrik voor het onbekende ook en de dood stelt niks voor maar hoe kon ik wakker worden en ik greep naast mij want daar moest het nachttafeltje staan met mijn bril op en wat een gedoe toch zo’n nachtmerrie en toen ik nog dronk was het veel spannender en tenminste echt gruwelijk dit is waterkak seffens val ik nog helemaal zonder angsten ook en wat dan en toen was ik wakker en ik zag dat het nog maar 2 uur was en toen was ik keiblij en ik wou iedereen zeggen dat er geen reden was om zoveel schrik te hebben maar ja zoiets zeg je gewoon niet è wat moeten al die mensen wel niet denken maar dat beeld in die camionette en de overgang naar het raam dat had wel iets ja en is het nu een afbraak dat nachtmerriedenken neurologisch gezien pure destructie van obstakels van haal die shit hier ’s weg of toch ook een opbouw of een afbraak-in-opbouw en heel die shit van yeats dat klopt toch ook van geen kanten tegenstellingen wtf hoe basic dualistisch kunt ge zijn kasseien of zand dat buske reed gewoon te snel het gaat niet om de dingen maar om wat ge erdoor jaagt en hoe en wat dat is is niet iets maar gewoon wat er gebeurt enfin soit ik heb nog wat zever verkocht op facebook en ik ben terug in slaap gevallen en vlam door mijn wekker geslapen dedju holografisch als ge het werk van een dichter leest als een hologram dus dat ge alle info mee hebt zelfs al is alles danig gecomprimeerd tot een klein prutstekstje waardoor ge wel heel de beweging mee hebt en licht è gewoon het licht hoe simpel wilt ge het…
aarzeling IV
aarzeling V
aarzeling VI
VII
zij: zoek het echte, laat de schijn der dingen
hij: een zanger zijn en zonder woorden zingen?
zij: klagen als isajah, wat wil je meer?
hij: stom verslagen door de eenvoud van het vuur!
zij: zie het branden daarin loopt het waarheidsuur!
ij: laat het komen en zit zo niet uw zelf te zomen!
vrij naar Vacilation VII van W.B. Yeats
VII
- {The Soul}. Seek out reality, leave things that seem.
- {The Heart.} What, be a singer born and lack a theme?
- {The Soul.} Isaiah's coal, what more can man desire?
- {The Heart.} Struck dumb in the simplicity of fire!
- {The Soul.} Look on that fire, salvation walks within.
- {The Heart.} What theme had Homer but original sin?
De elektrische impulsen bootsen een wandeling na
in je benen
zodat het bloed geforceerd wordt
om goed door de aderen te stromen
het verhoogt de bloedcirculatie
zuurstof en verwijderd afvalstoffen
en vocht in je benen
en nu heb je de mogelijkheid
om deze behandeling
vanuit het gemak van je eigen stoel te ervaren!
If density shows eyesight mirroring spongy bodies hiding in soul without no verb
one should wonder where the fingers around the vocals should leave or sieve herb
or disappear
Signing tiny whines of automatic soft design we are the melting machine gathering
in word what breath would hiss hush should bacteria tree fish tell from smothering
the varied beginning
Now no snow is hiding all burns in swim skin high towards the flame world without
end stumbling to the final whimper of an unannounced touch of brim skin and shout
We roepen alle vrijetijdstechnologen op
om de handen in elkaar te slaan
we ontvangen steeds meer informatie
over fictieve vervreemding in relatie
tot pop-up piepschuimen natuurterreinen
welkom in de wereld van de usb poppetjes
hun ontsporingen zijn talrijk
ondanks vitamines op maat
ze vervolgen hun wegen
langs grafieken vol energieverlies
hormonale humeurhuishouding van nachtelijk
zoekende jeugd die elkaar vergeefse blikken
als schaduwen toewerpt vult vreeszuchtige
harten van volkswijk bewonende restpopulaties
er is niemand online en dat is best fijn
Als je alleen naar de horizon kijkt
dan is de kans groot dat je struikelt
de ongebruikelijke ideeën
zijn vaak de beste
als je slaapt kan je weinig fout doen
in Parijs schoot het Zweedse
financiële genie Ivar Kreuger
zichzelf dood
we zijn voortdurend op zoek
naar nieuwe behoeftes
om die te kunnen vervullen
de jongen realiseerde zich dat
hij meer moest verkopen
dan lucifers en vis
degene die netten bezit
moet vissen
degene die geen netten bezit
hoeft geen vis te verkopen
alleen wie lage kosten heeft
kan ook lage prijzen vragen
realiteit bedriegt zelden
maar uitspraken van mensen
bevatten vaak veel onzekerheden
met succes oogst je niet alleen bewondering
maar ook jaloezie
en angst
de teksten werden steeds meer
en meer veelbelovend
maar aan de producten was helemaal niets veranderd
zoals altijd was de oplossing eenvoudig
1959 het aantal medewerkers wordt meer dan honderd
het leven zal het concept
altijd confronteren
met nieuwe problemen
geef om de mensen
waar niemand omgeeft
dan ben jij de koning
van een koninkrijk
waar niemand wil heersen
“hij hield van haar benen
hoe ze danste
hoe ze de lucht sneed
met haar breekbaarheid
hoe ze de sterren wou zien
en hij die niet hield van de bergen
maar ”
Luc Fierens 12/2017
De Minister van Agitatie kreeg ooit te maken met de amateuristische aanpak van de overheid. De Rijkswacht was bij hem thuis binnen gevallen in zijn afwezigheid. Om zijn webstek plat te leggen, op verzoek van het Blok. Maar de Rijkswacht had niets gevonden, behalve een scherm. Het ging om een Apple waarin alles geïntegreerd was. Er was met andere woorden buiten dat scherm ook echt niets want de computer zat in dat ‘scherm’.
Hier was het dus: leve het gebrek aan beroepsernst. Ondertussen heeft de politie wel een afdeling computermisdaad en weet ze dus beter. En hopelijk heeft de minister nu inmiddels een draagbare computer die hij wijselijk overal met zich meesleurt en veilig kan opbergen als het weer stormt buiten.
De Minister van Agitatie geniet geen parlementaire of andere ambtelijke onschendbaarheid, bij gebrek aan portefeuille.
Anders verging het de Wijnants, ook wel de Wilfried. Als jonge man trok hij vaak op met lieden als Paul Goossens, de verkeerde vrienden waarvoor elke moeder waarschuwt, en nam hij al eens een blokpil om door de examens te geraken. Op doktersvoorschrift bovendien. Toen hij zich aanmeldde voor de proeven voor zijn legerdienst, werd hij opgesloten in het militair ziekenhuis. Hij bleef daar maanden vastzitten. Zonder duidelijke reden. Eenmaal buiten zocht hij werk en overal ving hij bot. Hij vond zelfs een werkgever die hem te alle prijs wou in zijn bedrijf. Tot die kandidaat-werkgever inlichtingen kreeg over het goed gedrag en zeden van Wilfried. Bleek dat hij bestempeld werd als staatsgevaarlijk en dat stempel in zijn attest van goed gedrag en zeden stond vermeld. De amateuristische oenen die hem dat gelapt hebben, hebben het op hun geweten dat Wilfried uiteindelijk als zelfstandige aan de slag is gegaan, dat hij om de haverklap werd gecontroleerd door politieagenten en douanebeambten, wat tot heel veel vertraging leidde. Terwijl dit allemaal overbodig was. Want nergens op gebaseerd. Terwijl de ware staatsgevaarlijke lieden nauwelijks dat stempel kregen of krijgen en ook niet werden of worden gezocht.
Het lag dan ook voor de hand dat Wilfried onderaards zou gaan en inderdaad belandde hij als jongste medewerker bij het letterkundig tijdschrift Labris, later bij de opvolger Tempus Fugit. Zou hij zover geraakt zijn zonder dat stempel?
Zou hij zover geraakt zijn zonder dat stempel? Zou hij dan niet veeleer ‘braaf’ les hebben gegeven in het technisch kunstzinnig onderwijs dan werkzaam te zijn geweest in het uitzinnig kunstbedrijf?
Enige inspiratie bewoog zijn hand;
hij wenkte naar de Heilige Maagd:
‘gij en zij, gij zijt zusters, gij ,
daar heb ik nooit aan getwijfeld, ga
maar samen daar’, zei hij , ‘ik ken
geen plaats voor gij of gij onder
het volk van deze wereld.’
waterbruid sterrenbruid
ga hand in hand en stroom
zoals een rivier door de netten
stroomt of weeg het web van
de constellaties af als een
reusachtig rozet in de ellende
van de grote kathedraal.
Ge zijt gedoemd gij
om wit in het wit te verdwalen
als goddelijke golfslag in de dagelijkse
feiten, in de witte kerk of zwart in het zwart
van de donkere stal,
om te leven als bedelaars in de schaduw
van de hekkens, om vreemden te zijn
in lompen en vuil, om de golven te klieven
op jacht naar aardse geneugtes
& een nest van infecties te zijn
gloeiend in de godheid van uw ogen
om te slapen op de grond op strobalen
onder de blinkende hand van de nacht,
in berkenspelonken en tranenvalleien
of in een huis vol bittere zuchten
Weet: ge zult ballingen zijn overal.
Een bitter noodlot wacht u op, altijd
zult gij moeten horen: “Uit de weg, gij,
uit de weg alstublieft.”‘
fragment uit
“De Dichter” van Velimir Chlebnikov (1919/1921)
botweg uit het Engels vertaald door dv 2008
Help mij, verlos mij
Help mij. Ik ben geen slenk
waar je vrijelijk in stromen mag.
mijn verdriet is een baar.
Ik ga vanzelf kopje-onder.
Geef me het zeewezen
dat in m’n aderen trekt.
Verlos mij. Mijn hoofd is een terp
waar een zendeling roept dat ie
een stoutmoedig plan heeft
om het leven te vatten.
Vergeef me als ik eruit flap
dat de ander een aardappelkop heeft
waar de ziekte in omspookt.
Help mij. Verschoon me
van de smerige mond,
van het woord dat troost
pleisters plakken wil.
Vergeef me als ik zeg
dat mijn akker rijk
en dor kan zijn.
Verlos mij. Bokkig ben ik
altijd al geweest, met een gezicht
dat het grazend vee dikwijls
achter de dijk bracht.
Geef me zeeklei
uit Zwarte Haan om
duistere gedachten
uit te bijten.
Help mij als de mens
woorden als basalt
gebruikt, concepten
plakt op dode materie.
Vertrouw me als ik zeg
hoe het in mij stroomt
als een kolkende rivier.
Hoe ik het kind voeder
dat anders zijn vuisten
kapot beukt.
XVIII
Ik bin gjin slinke dêr’sto frij yn streame meist.
Myn earm is pears fan de ynfiltraten.
De holle is in terp dêr’t in sindeling in dryst
moedich plan hat om it libben te fetsjen.
Ferlos my. Ferskjinje my fan de smoarge mûle,
fan it wurd dat treastpleisters plakke wol.
Ik bin gjin oseaan sûnder ein. Myn weagen rôlje
regelmjittich en wine har net op yn in flok.
Stúmsk ha ’k altyd al west, mei in antlit
dat it weidzjend fee achter de dyk brocht.
Ferjou my as ik samar begjin te praten yn ’e
sliep, de nachtmerje in feech om ’e holle jou.
Ik bin gjin fersierder, mar wol dyn lippe sa read
as bloedkoraal. Help my. Ik wol gjin blauwe dea.
Aansens tsjinje ik in petysje yn, slymje hypothesen
ticht, kertsje ik de flerken fan ’e seekoet.
Absolve me Help me
Work in collaboration Elmar Kuiper + Kaneli & Smit
“Hier is mijn huid. Haak maar vast, maak er een handwerkje van.
Weldra vlieg ik er toch uit en de pijn zit in het woord van een ander”.
Je spijkerde het op de stilte als een kunstig vlechtwerkje. Ik zie nog in slomo het neerkomen van de hamer.
Alsof de woorden en hun betekenissen jou vanzelfsprekend toekwamen. Alsof je een bedreven meesteres van het stroeve genieten was, een noodlottig bedroefde die slechts het sterven, de bevrediging van de drang naar bederf wil aanwijzen als de enige, ware weg naar het nirwana. Alsof er met die woorden van je iets te vertellen viel. Alsof jij überhaupt iets te vertellen had.
Maar een vingertopje van je hand, een spiertje aan je mondhoek sloeg snel uit naar het meer bekende terrein. Het Behoefteplein waar je te handenwringen staat en luchtig te lachen van “neem mij, maar neem mij alsjeblief niet te serieus”.
De rechte ladder naar het zenit van het humane wankelt steevast tussen A en B. De rest van het alfabet is niet aan de orde, het zenit zie je enkel steil omhoog.
De waarheid glipt er ergens tussenin, ze kronkelt als een druppel de snelste weg af. De waarheid is een gladde slang die glijden wil, de diepe vijver in. Het ongeziene van de waarheid is haar habitat.
Het is de lust die het overal donderen doet, het licht van de woorden dat kenden we al. De duiven zitten op dit uur stijf van de angst naar de ledlampen te turen. Het raam zet ik maar open best, zodat de onweerswind onze verschaalde kamerlucht kan komen opsnuiven. De nacht raamkoost.
Aha, ze lacht.
Ja, schat, we hebben een heden. het is gelukt!
Wacht lang genoeg, zo stond het in je hart gegrift, dat altijd voor het grijpen lag.
Maar dit heden is echt! Het staat en spant en zingt. Zo had je het vast niet gedacht.
Kom, wonderlijke dame, tijd hebben we nooit genoeg, prik je strenge oog met je tranenmoraal dus ploef aan die cactus op de vensterbank, hang je muffe ondergoed over de flitsende schermen, ik zal je vlug bij die befaamde ander van je sissend op de lippen zetten. Letter per letter tot je met de letters samenvalt. Het verhaal zal ik als stroop uit je glazige adem persen, de personages die we waren uit de plooien duwen van de lege vlakte die we ondertussen in de leegte maakten.
Ik weet het, je wil nog een bootje zijn, zwalpend op het natte vlak van je wensdromen, maar ik duw je af tot in het niets van de volledige tegenspraak.
Ze neemt haar lach terug, legt het als een leeg schelpje bij haar woord.
Inderdaad, je weigerde zelfs dat. “Neen: jouw huid is een haak en van die vissen in je aders vliegt er niet één”.
Ik hou het de duisternis voor als een vaandel van marmer.
Aan dit soort nuanceringen doet nieuwkomer Niermalsingh Ramsanjhal niet
zijn tips staan op alfabetische volgorde
het is allemaal nogal opgewekt en zakelijk allemaal
en duidelijk door een man geschreven
soms verbazen de adviezen
tip 127: neem geen auto met een trekhaak
want die is minder waard bij het inruilen
en niet stoer
bovendien gaat iedereen je hulp vragen
bij het vervoeren van spullen
en dat kost tijd, geld
en geeft slijtage aan de auto
ook woont de auteur duidelijk
in de stad
gezien zijn tip parkeerkosten uit te sparen
door boodschappen te laten bezorgen via ah.nl
voor de beginnende bespaarder
die veel tips op een rij wil
is dit een leuk boek
maar wel duur
http://www.alansondheim.org/scaup01.jpg mountain
http://www.alansondheim.org/scaup02.jpg mountain, sky
http://www.alansondheim.org/rainqin1.mp3 rain, qin
http://www.alansondheim.org/scaup03.jpg mountain, earth
qin 11:53AM up 42 days, 6:10, 46 users
USER TTY FROM LOGIN@ IDLE WHAT
qin 11:78AM up 42 days, 6:10, 46 users
USER TTY FROM LOGIN@ IDLE WHAT
Debris || classical physics, Newton; +/- tending towards
Debris || digitalmemory. Oddly, I was sitting in the back seat,
Debris || reaching towards the front;
Debris || 2018
injections, ended up screaming; always felt I was deformed;
still remember
empty mountain, empty sky, empty rain If I die tomorrow Your
death-like SERIF!!! San Serif, Mhhwurx Pbvd. Mhhwurx Ateer.
Mhhwurx vtk. pentorm tot myseh. pulverized matter, small objects
I create music because I find music a problem. It is a walk by
the Thames on a rainy night. Thu Jan 25 21:53:01 STD 2018
Splatter || fluid dynamics, Irigaray; +/- tending towards analog
sondheim pts/41 pool-108-12-251-11.prvdri. 9:48PM 0 w sondheim
|| entire life; I feel the fragility of flesh, fragility of the
world memory of golden hair. I remember a kind of melting into
herappeared with different names in my early writing still
associate her with the Magdalene. And somewhere and who I think
went to an asylum was sent to an asylum. by one or another
parent. or someone. or an aura around the sun. or that golden
hair. or that aura.
” alleen vrienden rakelings verbloemd
minnaars maken geen snapshots
zij wist hun sporen, na ons vlees ”
(the exquisite pain of someone so (un)attainable)
(Luc Fierens 2018)
( collage autre – Luc Fierens 2010
