P.L.e.E.berichten zonder categorie of over gematerialiseerde ellende of over literatuur of erger
Roze razernij als slechte verbindingen
als harken en hooivorken
bestemmingen aanwijzen
als dan je woordenschat
vloeksgewijs op de beslagen ruiten stuit
en de huidtemperatuur stijgt
op naar de tussenverdieping
waar andermans dromen verdampen
als georven toilet artikelen
tussen drie en vier
kunt u hier
uw herinneringen afhalen
Schilderijen verwelken als bloemen
in de handen van eenvoudige mummies
die op klaarlichte dag door bulldozers
en dynamiet te lijf worden gegaan
de bevolking zwijgt in naam van
moderne religieuze leiders in dienst
van de marktwerking op
huidige heidense grondslag
gere-integreerde knappen vuil werk
met behoud van minimale inkomsten
op de muren met zoutkristallen
projecteren de sociale media hun verslagen
gore kantoorsoftware voor sonore chatbots
leert het kantoorvolk saboteren
De vragen moesten veel sneller
en doelgerichter rondgaan
je kon je alleen aanmelden
via een niet bestaand Facebook-account
en dan kreeg je een tweede unieke sleutel
je kon dus wel nog scoren
met een ‘one shot’ buiten het systeem
maar vanaf dan was je gekend
fysiek diende u te zijn
om het knopje op verzoek
in te drukken
en uit te drukken
de detectie kon aldus
gebeuren de dag nadien
hooguit een maand later
als je dan opnieuw begon
stond je meteen bovenaan de lijst
we deden dus aan heel vroege detectie
of kwam je hier
voor een rookgasoplossing? 
Mensen die met hem samenwerkten
herinneren zich voornamelijk
de vele blikjes Coca-Cola Zero
die hij drinkt
en zijn voorliefde voor pindakaas
hij staat bekend als een benaderbare
en opgeruimde man zonder sterallures
iedereen kan altijd
bij hem binnenlopen
zegt een van zijn voormalige collega’s
met zijn ouders bezocht hij
regelmatig musea
en historische kerken
tegenwoordig gaat hij
naar toneelvoorstellingen
hij durft basale vragen te stellen
hoe druk hij het ook heeft
voor ons maakt hij tijd vrij
met ingewikkelde kwesties
kunnen wij altijd bij hem terecht
dat geldt ook als zijn vrouw
vanaf maandag in Kopenhagen woont
Diandro of diezelfde zegt ze
vanaf het benauwde kamertje
dat als toiletruimte dient
muren van karton
niet alles blinkt als een stiletto
of hakken in het zilverzand
of bakken natuurlijk
100% hygiënisch
geluidsslierten
zwaai terug naar vlinderstruik
het is dat ik gebruik
is dat gebruikelijk dan
een of meerdere verbruikte viltstiften
hoppa in de soep dan maar
ze bleef maar inflatie zeggen
100% gradenboog misschien
roze dummy right in the crack
met proefpoëzie
lekt je fineliner of zo, zus
nee, meneer het trekt hoog op
Nachtlied
– een gebruiksaanzijzing –
nu vlij je in de armen van de baobab
kus haar sterren wimper na wimper
wacht het wassen sterven van silene
aldus de in de takken wervende sirene
dweep het lome dansen van het licht
de wijde armen van de tweelingzus
die je overal omhuift als avondwicht
breekt de wereld in een blinde kus
dus vlij je in het kruis de waddenslab
melkwit spoog in azuren glimpen
sust van al die enen ene ene
dan als de kilte kantelt klein
sterf gerust in haar omvatten
blauw en struis en stil en zwicht
zwervend in het zweefgetouw
ill. Irem Kaneli, That’s what i saw, 2013
Een herinnering dat onze theatrale en muzikale opvoering « Beter dan god, en bovenal efficiënter » volgende week zaterdag 1 juni zal doorgaan bij Amar & Hôtes in Sambreville. De deuren gaan open omstreeks 19u, de concerten en performances beginnen om 20u.
Wichard Ragner en Ottist(F)reddy hebben een hele lijst aan muzikanten uitgenodigd. Onder hen: Frederik Heuvinck (oa King Dalton), Jong Oisif, Tina, Dan Decalut, Warre Fungus (Fuji), Pierre Allard, Raimond…
Het gaat om een muzikale en scenografische adaptatie van de gedichtenbundel « Echte mannen gedenken alleen zichzelf » van Wichard Ragner. Het openingsgedicht « Beter dan god, en bovenal efficiënter » is tevens de titel van dit geluidsavontuur.
Amar Azzaz zal de BBQ en de bar verzorgen met lokale en minder lokale specialiteiten.
De Antwerpse uitgeverij Da Dist tapes zal een aantal gedichten ook op audio-cassete uitbrengen (al dan niet als een loop) en er zijn ook concrete plannen om er een heuse elpee van te maken. De releasedata omstreeks oktober 2019.
Tijdens de zomermaanden zal Ottist(F)reddy te zien zijn op verschillende festivals. Meer op de sociale media. En Wichard Ragner staat oa in juli op het podium in Sète (F) en op radio Grenouille in Marseille. Voor uur en data… eveneens sociale media.
Tot slot geef ik ook nog even mee dat de tentoonstelling « A question of place » aanstaande zondag 26 mei zijn finissage kent op het Eilandje in Herentals en dat er een nieuwe tentoonstelling gepland staat in oktober in Molenbeek.
Amar & Hôtes, 34 rue de l’Abattoir, 5060 Sambreville info: 0032471442837
Ik dacht eigenlijk dat ik het kwijt was geraakt, maar ik heb alsnog het typoscript uit 1992 (begin 1993?) kunnen terugvinden.
Cantus Firmus is waarschijnlijk het enige wat ik ooit aan de wereld te zeggen had, of nog te zeggen heb. Ik heb het schrijfsel zolang stilgehouden omdat ik het zelf nog niet begreep, vermoed ik, mijn motivaties toen waren of zijn mij alles behalve duidelijk.
Cantus Firmus is een tekst van 20 bladzijden met een titelblad en een citaat van Paul Celan als motto. Ik schreef het in de aanloop naar de geboorte van mijn oudste dochter, voor wie ik later ‘Spelen Dat Het Donker Wordt’ schreef.
Cantus Firmus is een soort gesprek onder ons, tussen u en mij over het hoofd heen van mijzelf zoals ik toen in mij gevangen zat. Een beetje creepy, ja, misschien, maar het heeft wel iets vertederends ook.
Verder heb ik nu niets te doen of te zeggen nog dan het u zwijgend aan te bieden, ter lezing mocht u daartoe geneigd zijn.
Allez Vooruit!
Drie keer per dag passeert een kale man mijn huis.
Hij heeft een roestvrijstalen luikje in zijn hoofd.
De man laat zijn oude Cocker Spaniel uit.
’s Ochtends, ’s middags en ’s avonds.
Zo nu en dan kom ik hem tegen op straat.
De man herkent me niet, het hondje wel.
Zou ik hem willen vragen dat luikje te openen?
Om bij hem binnen te mogen kijken?
Vandaag las ik op mijn balkon de zaterdagbijlagen.
Het ging over framing en hoe daarmee om te gaan.
Ik stopte met lezen om de was te vouwen.
Toen ik terugkwam was mijn krant over de reling gewaaid.
Ik zag hem netjes beneden in de tuin liggen.
Het was waarschijnlijk de enige windvlaag vandaag.
Ik liep de trap af en belde bij de buurman aan.
Niemand deed open omdat hij alle dagen slaapt.
P-Orridge legde in 1 zin uit
Vreselijk! Wat ik hier allemaal schreef!
Goed dat je me niet blokte of ontvriendde.
Excuses voor mijn onsamenhangende woorden.
Ik zal dronken zijn geweest.
Maar weet precies wat ik probeerde te zeggen.
De afstand tussen jou en mij is veel te groot!
Niet de afstand tussen ons als fb-vrienden,
maar de kloof tussen kunstenaar en denker over kunst en cultuur.
Gister luisterde ik naar een lezing van Genesis P-Orridge,
een schitterende lezing waarin hij uitlegt
wat ik al mijn hele kunstenaarsleven doe!
Hij legt uit wat de enige manier is iets nieuws te maken.
In één zin:
Waarom 3 akkoorden leren wanneer je muziek wilt maken?
Punk en intellect scheidden hun wegen daar en toen al.
Die schifting is voor wie het wil zien in kunst net zo zichtbaar!
Er is avant garde en er is contemporaine kunst
zoals pop, punk, enz. met bloemen en een rap en beat
Tada Tada tada tadaa!
Daarom en ik weet nu wel hierom
luisterde ik in 1984 naar Psychic TV
op de racefiets eindeloos heen en weer
tussen Vlaardingen naar Delft
‘Dreams less sweet’
Nu ruim dertig jaar later begrijp ik waar ik toen naar hunkerde
Vrijheid uitgedrukt in geluid!
Later kwamen Stravinsky, Mozart’s requiem, Verdi’s requiem, Scarlatti , Berio, Schnitkke, Ligeti en Utsvolskaya!
P-Orridge wees me gister in zijn lezing fijntjes
hoe de lijnen destijds werkten.
Hij kwam via Peel bij Burroughs
zonder ooit een noot gespeeld te hebben!
Hoe kort zijn onze lijnen, Maarten?
Weet jij wie ik ben of moet ik weten wie jij bent tegenwoordig?
Tussen makers en denkers over makers zit een klont theorie.
Ga die klont opruimen, Maarten.
Want hoezo en waarom vooral,
moeten jullie ons iets vertellen over ons?
Waarom is dat?
Dat moet kortgesloten worden!
Het academische bazelt maar wat over makers.
Weet van toeten noch blazen!
Met vriendelijke groet dit keer!
De rust die van het landschap uitgaat
daarover raakt niemand uitgepraat.
Op het netvlies haakt een vlieg in.
Een mug laat een scheet,
een visser heeft beet.
De wolk houdt zich achter de hand,
de zee doet het met het land.
Ik rijd enkele rondjes
op een zeepaard, wat een kontje.
Onder het dal ligt de diepte
gaapt de kloof
geeuwt de eeuw.
algo: schrijf tijdens zonsop- of ondergang een lyrische tekst bij de LYRIEK-collage van de volgende dag en muziek van Harry Partch
input 2: Ring around the Moon I-IV
input 3: Maria Sabina, from The Midnight Velada, uit: Jerome Rothenberg (ed.), Technicians of the Sacred, ISBN 978-0-520-2+9072-3, p. 57-59
input 4: een ochtendlijke oplossing voor alle problemen van 25/04/2019
ten einde van de nood een deugd te kunnen maken
zien wij ons verplicht het onmogelijke te bewerkstelligen.
hoe kunnen wij het onmogelijke bewerkstelligen (het is immers onmogelijk)?
ik ben de vrouw van de weidse watervlakte
ik ben de vrouw van de weidse goddelijke zee
ik ben de riviervrouw
de vrouw van het vliedende water
een vrouw die zoekt en zoekt en onderzoekt
een vrouw met handen en maten
een vrouw die meesteres is van de maten
WELL BLESS MY SOUL
ten einde het onmogelijke mogelijk te kunnen maken
dienen wij het ondenkbare denkbaar te maken.
hoe kunnen wij het ondenkbare denken (het is immers ondenkbaar)?
ik ben een heilige vrouw
een vrouw van de geest
ik ben een vrouw van de klaarheid
een vrouw van de dag
een reine vrouw
een klare vrouw
want ik ben een vrouw die bliksemt
een vrouw die dondert
een vrouw die roept
een vrouw die schriekt
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, X, Y, Z
om het ondenkbare te kunnen denken maken wij ons bestand tegen het afschuwelijke.
om het ondenkbare te kunnen denken berusten wij in het beangstigende.
om het ondenkbare te kunnen denken verwerven wij begrip voor het hatelijke.
aldus bestendig, berustend en begripsvol geworden wijden wij ons tactvol aan de TACT-techniek tot wij samenvallen met het tactvolle dat wij geworden zijn.
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, X, Y, Z
maar wat,
o Maria Sabina van de Middernachtsvelada,
is toch die TACT-techniek die ons in staat stelt het ondenkbare te denken?
Morgenstervrouw zegt
Zuiderkruisvrouw zegt
Vrouw van het sterrenbeeld van de Sandaal die zegt
Vrouw van het Sterrenbeeld van de Haak die zegt
dat is uw Klok die zegt
dat is uw Boek dat zegt
ik ben de Kleine Vrouw van de Oeroude Fontein die zegt
ik ben de Kleine Vrouw van de Heilige Fontein die zegt
Shake hands now boys and let the sound of the bell come out fine
de TACT techniek is de Techniek van de Acceptatie en de Confirmatie van de nood aan TACT die kan maken dat het afschuwelijke ons genegen wordt en ons liefdevol stemt.
de TACT techniek is de Techniek van de Acceptatie en de Confirmatie van de nood aan TACT die kan maken dat het beangstigende ons wenselijk wordt en ons gezond maakt.
de TACT techniek is de Techniek van de Acceptatie en de Confirmatie van de nood aan TACT die kan maken dat het hatelijke voor ons aantrekkelijk wordt en ons vrolijk stemt.
en zo daal ik dan af voornaam
en zo daal ik dan af betekenisvol
zo daal ik neder met de tederheid
zo daal ik neder met de dauw
uw boek, mijn Vader, die zegt
uw boek , mijn Vader, die zegt
clownvrouw onder water die zegt
clownvrouw onder water die zegt
omdat ik het kind ben van Christus
het kind van Maria, die zegt
Look out! He’s got a gun!
en als wij dan liefdevol en vrolijk gestemd en gezond zijn vallen wij samen met het tactvolle van de TACT-techniek die wij geworden zijn en zo wordt dwars door ons het ondenkbare plots denkbaar
en zie
ik ben een vrouw van de letteren die zegt
ik ben een boekenvrouw die zegt
niemand kan mijn boek sluiten dat zegt
niemand kan mij mijn boek ontnemen dat zegt
mijn boek van gebeden
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, X, Y, Z
en als wij dan liefdevol en vrolijk gestemd en gezond en wel geheel samenvallend met het tactvolle van de TACT-techniek plots het ondenkbare kunnen denken dan zullen wij zien hoe het onmogelijke toch mogelijk is geworden
en zo zullen wij van onze ergste nood onze beste deugd hebben gemaakt
en wij zullen Maria van de Middernachtsvelada dankbaar zijn dat zij ons geholpen heeft door het belemmerende dat ons belemmerde een ogenblik te belemmeren om ons de ogen te sluiten en ons zodoende een blik van de waarheid te gunnen die wij zolang vergeten waren al.
ik ben een vrouw en een moeder die zegt
een moedervrouw onder water die zegt
een vrouw van de goede woorden die zegt
een vrouw van muziek die zegt
een wijze zienersvrouw
Look out! He’s got a gun!
ik ben een lagunevrouw die zegt
ik ben een laddervrouw die zegt
ik ben de morgenstervrouw die zegt
ik ben de vrouw die door het water gaat die zegt
ik ben de vrouw die door de zee gaat die zegt
(in de Neo-Kathedraalse Middernachtsmystiek wordt er wanneer de auteur van dienst de slaap niet vatten kan traditiegetrouw gebeden tot LAIS, muze van alle schrijfstokverslaafden,
om dissolutie van het ik.
de verzen van deze mystieke traditie zijn naar verluidt dusdanig slaapverwekkend dat ze nog nimmer door enige gelovige volledig gelezen zijn, laat staan gebeden.
dit ‘gebed tot LAIS’ zou oorspronkelijk uit tien strofen bestaan, waarvan we er met extreme moeite twee hebben kunnen reconstrueren. de gevolgde methode bij deze reconstructie was euh, niet proper, ik zal dat bij gelegenheid in meer intieme kring wel ’s vertellen, op Radio Klebnikov bijvoorbeeld )
LAIS die alle dichters in mij is,
wier taal mijn lichaam zin en leven gaf,
geef thans mijn geest de rust die nodig is
om mij te maken tot mijn eigen graf
want van die waan in mij wil ik nu af:
ik lijd aan mij in ieder ogenblik
en wat ik raak wordt even voos als ‘ik’.
Dat ding dat in mijn taal te rotten staat
is dood als god maar nog van mensen ziek.
Het stinkt als lijk maar leeft als nijd en haat.
LAIS die van muziek gebeuren is
wiens lied mijn koude hart verwarmde
geef thans mijn geest de rust die nodig is
om te horen wat mij stil omarmde
toen jij het zijn tot louter pijn verarmde:
laat mijn ziel mij van mijn ik ontdoen
geef mijn lijf jouw samenklank en zoen
tot licht mijn woord dat licht gaat zingen
en laat mij ons tot louter ziel ontdoen
en verlos ons van het zijn der dingen.
algo: schrijf tijdens zonsop- of ondergang een lyrische tekst bij de LYRIEK-collage van de volgende dag en muziek van Harry Partch
input 2: Revelations in the Courthouse Park Chorus 2
input 3: To the God of Fire as a Horse, uit: Jerome Rothenberg (ed.), Technicians of the Sacred, ISBN 978-0-520-2+9072-3, p. 45
oha dida owha dida
o oh ah da weee
ook voor Lison pop (0,35m hoog) (bis)
drifting drifting about
Eens waart ge als een zon in de lusthof van licht
zoo edel begaafd met de kennis des Heeren
jouw ogen vergissen zich niet
jouw ogen zien zoals de zon ziet
jouw denken is een verschrikkelijke opmars door de nacht
vol van licht en vol van vuur
dat uit je keel breekt als je hinnikt in de strijd
dit vuur komt van ergens
dit vuur komt uit een aangenaam bos
dit vuur is extase in het donker daar
gracieus verkleedkostuum voor meisjes van 5 tot 7 jaar
tot elke prijs hou de deur gesloten
zijn lichaam is enorm
zijn mond open en sluit als hij kauwt op de wereld
zijn heupen zijn rijk aan beweging
hij is een vogel die neerstrijkt op een boom
tot elke prijs hou de deur gesloten
i see two arms around me
(why why why?
why trouble yourself uselessly?)
>>> more vispo by jim leftwich on http://jimleftwichtextimagepoem.blogspot.com/
>>> more vispo by jim leftwich on http://jimleftwichtextimagepoem.blogspot.com/
Tijdens zijn leven gaat een broekdrager
tienduizenden keren naar de wc.
Tienduizenden keren opent
hij zijn gulp. Dat is in totaal, aangezien het een strook van
tien centimeter betreft, een kilometer gulp.
Een kilometer gulp wordt opengeritst in honderden toiletten
en vaak ook nog voor de seks.
De hoogste toren ter wereld is ternauwernood een kilometer
hoog.
Waarin de kleine man groot kan zijn.
algo: schrijf tijdens zonsop- of ondergang een lyrische tekst bij de LYRIEK-collage van de volgende dag en muziek van Harry Partch
input 2: Dark Brother
u Donkerte ter ere
gaan wij niet steeds weer door de Gaanderij
langs de eindeloze rijen van de ramen
met de namen van het licht
dat ons ter dood wil nagelen?
schuifelen wij niet zwetend,
met van angst ontsloten spieren
in eigen derrie
naar de verscheuring die gij zijt?
u, Donkerte, ter ere
hebben wij niet de weg der wegen
duizenden malen afgelegd?
hebben wij niet ter uwer wille
ons eigen vlees verloochend en belogen?
uw Donker dat in eigen Donkerte
zichzelve zoekt: gij schuift in ons
gij zijt de vette slang in onze huid
gij zijt het brokkenslijm dat onze tong
ter tale roert.
in rode brand uw donker stijgt
en kust de zwarte hemelleegte.
kom dan maar, gij Donkerte,
kom en sleur ons weerom mee.
Come to me as you always came.
>>> more vispo by jim leftwich on http://jimleftwichtextimagepoem.blogspot.com/
Ik ben een groot gebruiker van uitdrukkingen, die ik in stand houd, dan wel in stand opricht. Staande uitdrukkingen, ze staan zo mooi. Er zijn ook zittende uitdrukkingen. Tegen iemand die beter verdwijnt, kan je veel kanten uit:
‘Ga weg.’ ‘Verdwijn’. ‘Wilt u hier even door de grond zakken?’
Bij mij gaat het steevast als volgt: ‘U kunt twee kanten uit: de boom in of de pot op.’ Beide zijn zittende uitdrukkingen.
Oerbloed
daar bij de buikborrelende poel
in dit moede ooit zijn we dampend mooi
samen grienend in het broeiend hooi
wrijf het druipzweet van je smoel
eet dan de gloeigranaat zonder pit
totdat je in je groei allengs verhit
bloed breekt uit smeltvlees breekt uw kracht
in zweemvolle kraters zijn we geboren
waar drijven de hete algen naar sterrenslacht
zoeken verkoeling maar zijn al verloren
al ooi en groen maakt wemel kokend zacht
d’aloude zomer heeft ons zoet verkoren
~
ill. Max Ernst, Arizona rouge
algo: schrijf tijdens zonsop- of ondergang een lyrische tekst bij de LYRIEK-collage van de volgende dag en muziek van Harry Partch
input 2: Rotate the Body in all its Planes: Ballade for Gymnasts
de stank van god is
niet te harden nu zijn
rottend lijf geheel
de aarde dekt.
de schepping stond in volle rot te kwijlen
toen de engelschare op zijn teken al
het Woord aansneed.
maria maria gij die in de ijsgalerij
de frangipanes van moreau verorbert:
verlos ons van ’t shekinageil
en berg de kinders in uw hoenderhok.
de stank van god is
niet te harden nu zijn
rottend lijf geheel
de aarde dekt.
van ’s morgens al de zwermen vliegen in spiralen stijgen zwart
ten hemel en in dichte pakken vallen de maden van de daken.
vervloekt met lust te wroeten en te leven
de gymnasten zingen graaiend in de lagen spek:
rotate the Body in all Its Planes
rotate the Body in all Its Planes
>>> more vispo by jim leftwich on http://jimleftwichtextimagepoem.blogspot.com/
Hồ Xuân Hương
Zeven gedichten
Vruchtgebruik
mijn lijf een bungelende nangkavrucht
sappig vlees, de stugge huid geeft licht
mocht het u behagen, open me met kracht
niet te zachtzinnig, dat geaai zal slechts
uw ving’ren bezoedelen met mijn vocht
Waaierzin
één oog diep genoeg voor willekeurig welke roe
lonkt u van eeuwen her vrijelijk warm welkom toe
vouw mij uit tot driehoek, er is onvoldoende huid
sluit mij aan beide zijden, is er weer te veel vlees, en hoe!
aan mij om dampende helden af te koelen waar zij staan
de kop van een heer af te schermen bij stromende orkaan
achter de bedgordijnen vragen we hem op z’n tederst
met al dat hijgen, hijgen in deez’ hitte, bent u voldaan?
Schone slaapster
zoele zomerbries strijkt langs als nooit geweest
deez’ jonge vrouw vlijt zich in haar dromenfeest
haar haarkam losjes in heur lokken hangt
de roze doek glijdt geurig van haar lome leest
op hemelheuvels wenst dauw nog goud te schrijven
in de feeërieke beek schijnt de wilde stroom gestild
– bij die aanblik aarzelt de heer een warrig wijlen
ongemakkelijk, zou hij weeromstuits verstijven?
Jeugd
dauwdroppels bevochtigen haar rozige wangen
hij toont zijn manlijkheid bij smachtend maanlicht
zij streelt haar geslacht voor heuvelen en stromen
zelfs de eeuwenoude keien geven zich gewonnen
oordeel ons niet, ook mensen genieten hun jeugd
Drievoudige kloof
een kloof, een kloof, en nóg zo’n kloof
wie dit schouwspel gutste zij geloofd
spookgrot met haar welige gewelf
rijk begroeide rotsen – wier bedekt haar alkoof
een straffe wind steekt op, verschrikt de dennentakken
droppels dralen aan de wilgenblaren, de bevend blakke
– gij deugdzame, vrome ziel, wie waagde nooit
week in de knieën, onstandvastig, in haar af te zakken?
Nachtwerk
kous omhooggedraaid, de kamer gloeit al zacht
moeiteloos het weefwerk de lange lange nacht
voeten brengen diepte tot leven uit alle macht
bedreven vliegt de schietspoel in en uit
ruim of smal, groot of klein, het past altijd
lang of kort, het glijdt zo makkelijk zat
meisjes die het vatten voeren hem al nat
Drijvende lekkernij
blank en rond mijn vormen, vrij van schroom
rijzen en verzinken ze als bergen in de stroom
kneed me hoe u wilt, ruw voor mijn part
– ik koester, voed mijn hart, een kersendroom
*
Hồ Xuân Hương is een legendarische Vietnamese dichteres, geboren ergens tussen 1775 en 1780 en gestorven in de jaren twintig van de negentiende eeuw. Aangezien haar complete oeuvre, 139 gedichten op de kop af, pas zeventig jaar na haar dood werd gepubliceerd, is veel ervan mondeling overgeleverd. Dit zijn bewerkingen van vertalingen uit de tweede hand.
ill. Đèo Ba Dội (Drievoudige kloof)
algo: schrijf tijdens zonsondergang een lyrische tekst bij de LYRIEK-collage van de volgende dag en muziek van Harry Partch
input 2: The Dreamer That Remains: a study in loving
de reus is nu niet meer de reus, zo verzekert ons maria,
van de hernieuwbare uitgaven, de reus is de reus
van het opbouwende
en hij eet geen kindjes – zo plots,
zegt men, als je in het park gezeten
de borden leest
van wat je niet mag doen, plots
en onverwacht dat de droom komt, dan, toch
terwijl je het net helemaal juist deed
de droom van de dromer die de dromer blijft
terwijl de tijd toch lang al uit de ruimte is geschoven
terwijl er niets nog op het plein beweegt
terwijl het toch in orde is
o heer wiens lijk het ganse land berot
laat ons in innige coagulatie samen stollen
laat ons bloed dat van ontzetting gulpt
in uw slijmen glippen en verdwijnen
let us loiter together
let us loiter together
>>> more vispo by jim leftwich on http://jimleftwichtextimagepoem.blogspot.com/
>>> more vispo by jim leftwich on http://jimleftwichtextimagepoem.blogspot.com/
>>>>> more vispo by jim leftwich on http://jimleftwichtextimagepoem.blogspot.com/
Lampje in der Sterren Dampkring
Droom jezelf weg in een boot op het water
met blozende bomen en hemelse gloed
Iemand daar roept je, je antwoordt afwezig,
een meisje dat wemelt en groet
Glaspapierbloemen, zo geel en zo groen
verrijzen boven je hoofd
Speur naar de schat met de zon in haar oog
& wég is ze weer
Lampje in der sterren dampkring
Lampje in der sterren dampkring
Lampje in der sterren dampkring
Ah…
Volg haar meteen tot die brug bij de springbron
waar hobbelpaardmensen te gek gaan op cake
Iedereen straalt als je de bloemen daar langsglijdt,
zo ijl en onwerkelijk hoog
Steekhoedenbootjes leggen er aan
ze voeren je dadelijk mee
Vlij je maar neer op die wolk achterin
& wég ben je weer
Lampje in der sterren dampkring
Lampje in der sterren dampkring
Lampje in der sterren dampkring
Ah…
Droom jezelf nu in een trein op een statie
vol kneedkleien kruiers met wapens van hout
Plots staat daar iemand, ze draalt bij het draaihek:
het wemelend meisje lacht stout
Lampje in der sterren dampkring
Lampje in der sterren dampkring
Lampje in der sterren dampkring
Ah…
Ah…
Ah...
Ah…
h…
…
..
.
voor Annet Schaap
ill. Odilon Redon, Zonsondergang
>>>>> more vispo by jim leftwich on http://jimleftwichtextimagepoem.blogspot.com/
