‘De hand van de meester’

I
tussen uiterst a en uiterst b
beweegt zich onze weg;
schroeiijzer, vlammenadem
brandt de tegenstelling weg
tussen dag en nacht.
het lichaam zegt ‘dood’,
het hart ‘berouw’
maar als het dat is, wat
is dan mijn vreugde ?
slapkens naar Vacillation I van W.B. Yeats:
I BETWEEN extremities Man runs his course; A brand, or flaming breath. Comes to destroy All those antinomies Of day and night; The body calls it death, The heart remorse. But if these be right What is joy?
vannacht zat ik in een camionette achterin, het was zo’n oud volkswagenbusje zoals mijn vader er een had waar hij achterin voor mijn zus en mij een demonteerbare zetel had gemaakt omdat het ook moest dienen om een orgel van een half ton te vervoeren maar ik kon wel niet zien wie er reed want ik had enkel oog voor de weg het was donker en we reden veel te snel alles begon te daveren en ik zag heel duidelijk dit komt niet goed stopt ne keer jong wat doet ge toch en de weg begon zich te splitsen ook in één deel kassei vanwaar het immense daveren ook want zo’n vw-busje veel vering had dat niet en we gingen sowieso veel te snel en een ander deel gewoon zandweg en ik ging voorover leunen om te helpen zien waar we naartoe moesten en toen veranderde de ruit van het busje in een raam in een kamer dat plots opengebeukt wordt door de storm buiten, het was nacht ook daar in de kamer maar dat kon niet dat ik in die kamer was dus ik moest maar ’s wakker worden dacht ik en we hebben gewoon schrik voor het onbekende ook en de dood stelt niks voor maar hoe kon ik wakker worden en ik greep naast mij want daar moest het nachttafeltje staan met mijn bril op en wat een gedoe toch zo’n nachtmerrie en toen ik nog dronk was het veel spannender en tenminste echt gruwelijk dit is waterkak seffens val ik nog helemaal zonder angsten ook en wat dan en toen was ik wakker en ik zag dat het nog maar 2 uur was en toen was ik keiblij en ik wou iedereen zeggen dat er geen reden was om zoveel schrik te hebben maar ja zoiets zeg je gewoon niet è wat moeten al die mensen wel niet denken maar dat beeld in die camionette en de overgang naar het raam dat had wel iets ja en is het nu een afbraak dat nachtmerriedenken neurologisch gezien pure destructie van obstakels van haal die shit hier ’s weg of toch ook een opbouw of een afbraak-in-opbouw en heel die shit van yeats dat klopt toch ook van geen kanten tegenstellingen wtf hoe basic dualistisch kunt ge zijn kasseien of zand dat buske reed gewoon te snel het gaat niet om de dingen maar om wat ge erdoor jaagt en hoe en wat dat is is niet iets maar gewoon wat er gebeurt enfin soit ik heb nog wat zever verkocht op facebook en ik ben terug in slaap gevallen en vlam door mijn wekker geslapen dedju holografisch als ge het werk van een dichter leest als een hologram dus dat ge alle info mee hebt zelfs al is alles danig gecomprimeerd tot een klein prutstekstje waardoor ge wel heel de beweging mee hebt en licht è gewoon het licht hoe simpel wilt ge het…
aarzeling IV
aarzeling V
aarzeling VI
VII
zij: zoek het echte, laat de schijn der dingen
hij: een zanger zijn en zonder woorden zingen?
zij: klagen als isajah, wat wil je meer?
hij: stom verslagen door de eenvoud van het vuur!
zij: zie het branden daarin loopt het waarheidsuur!
ij: laat het komen en zit zo niet uw zelf te zomen!
vrij naar Vacilation VII van W.B. Yeats
VII - {The Soul}. Seek out reality, leave things that seem. - {The Heart.} What, be a singer born and lack a theme? - {The Soul.} Isaiah's coal, what more can man desire? - {The Heart.} Struck dumb in the simplicity of fire! - {The Soul.} Look on that fire, salvation walks within. - {The Heart.} What theme had Homer but original sin?
Harmen wacht op verf
Harmen wacht op verf
Harmen vindt het langzaamaan prima
Om via internet zijn verf te bestellen
Maar wanneer dat niet meteen lukt
Omdat ze allemaal nieuwe eisen hebben
Aangaande niet onthouden wachtwoorden
En telefonisch even vanwege
Technische problemen uit de lucht zijn
En Harmen na 5 uur eindeloos proberen
De volgende ochtend via facebook NB
Ergens diep in Duitsland
Contact krijgt met éne Sabina
Die over zijn verf gaat
Wordt na uitleg en overleg
Met echt Duitse excuses
Alles versneld in gang gezet
Om zijn verf zo snel mogelijk
Bij hem thuis te bezorgen
Met door hem telefonisch afgedwongen korting
Vanwege het opgedane ongemak.
Mister Track & trace zegt dat de verf vrijdag
18.00 uur uit Erftstadt-Lechen is vertrokken
En dat het best zou kunnen
Dat levering wellicht nog 24 tot 48 uur duurt
En dat hij sowieso moet wachten op actualiseringen
Aldus Mister Track & Trace.
Vroeger haalde Harmen zijn verf in de winkel
Voor schilderbenodigdheden, maar daar verkopen
Zij zijn verf nier meer, alleen verf voor amateurs.

De elektrische impulsen bootsen een wandeling na
in je benen
zodat het bloed geforceerd wordt
om goed door de aderen te stromen
het verhoogt de bloedcirculatie
zuurstof en verwijderd afvalstoffen
en vocht in je benen
en nu heb je de mogelijkheid
om deze behandeling
vanuit het gemak van je eigen stoel te ervaren!

If density shows eyesight mirroring spongy bodies hiding in soul without no verb
one should wonder where the fingers around the vocals should leave or sieve herb
or disappear
Signing tiny whines of automatic soft design we are the melting machine gathering
in word what breath would hiss hush should bacteria tree fish tell from smothering
the varied beginning
Now no snow is hiding all burns in swim skin high towards the flame world without
end stumbling to the final whimper of an unannounced touch of brim skin and shout
experimental writing: how to / differx. 2018


We roepen alle vrijetijdstechnologen op
om de handen in elkaar te slaan
we ontvangen steeds meer informatie
over fictieve vervreemding in relatie
tot pop-up piepschuimen natuurterreinen
welkom in de wereld van de usb poppetjes
hun ontsporingen zijn talrijk
ondanks vitamines op maat
ze vervolgen hun wegen
langs grafieken vol energieverlies
hormonale humeurhuishouding van nachtelijk
zoekende jeugd die elkaar vergeefse blikken
als schaduwen toewerpt vult vreeszuchtige
harten van volkswijk bewonende restpopulaties
er is niemand online en dat is best fijn

Als je alleen naar de horizon kijkt
dan is de kans groot dat je struikelt
de ongebruikelijke ideeën
zijn vaak de beste
als je slaapt kan je weinig fout doen
in Parijs schoot het Zweedse
financiële genie Ivar Kreuger
zichzelf dood
we zijn voortdurend op zoek
naar nieuwe behoeftes
om die te kunnen vervullen
de jongen realiseerde zich dat
hij meer moest verkopen
dan lucifers en vis
degene die netten bezit
moet vissen
degene die geen netten bezit
hoeft geen vis te verkopen
alleen wie lage kosten heeft
kan ook lage prijzen vragen
realiteit bedriegt zelden
maar uitspraken van mensen
bevatten vaak veel onzekerheden
met succes oogst je niet alleen bewondering
maar ook jaloezie
en angst
de teksten werden steeds meer
en meer veelbelovend
maar aan de producten was helemaal niets veranderd
zoals altijd was de oplossing eenvoudig
1959 het aantal medewerkers wordt meer dan honderd
het leven zal het concept
altijd confronteren
met nieuwe problemen
geef om de mensen
waar niemand omgeeft
dan ben jij de koning
van een koninkrijk
waar niemand wil heersen

“hij hield van haar benen
hoe ze danste
hoe ze de lucht sneed
met haar breekbaarheid
hoe ze de sterren wou zien
en hij die niet hield van de bergen
maar ”
Luc Fierens 12/2017
Beste meneer Nuon
Beste meneer Nuon,
Vandaag kreeg ik voor het eerst uw stroom thuis bezorgd
en nu slaan plots de stoppen door!
Is die stroom van u wel oké?
Heeft u uw stroom niet versneden
met bijvoorbeeld nepstroom of vuile stroom?
je weet het niet tegenwoordig
er gebeuren zulke rare dingen de laatste tijd
als het weer gebeurt stuur ik uw stroom terug
dan moet u er nog maar eens goed naar kijken
of het wel echte stroom is helemaal 100%
dag, Harmen

De Minister van Agitatie kreeg ooit te maken met de amateuristische aanpak van de overheid. De Rijkswacht was bij hem thuis binnen gevallen in zijn afwezigheid. Om zijn webstek plat te leggen, op verzoek van het Blok. Maar de Rijkswacht had niets gevonden, behalve een scherm. Het ging om een Apple waarin alles geïntegreerd was. Er was met andere woorden buiten dat scherm ook echt niets want de computer zat in dat ‘scherm’.
Hier was het dus: leve het gebrek aan beroepsernst. Ondertussen heeft de politie wel een afdeling computermisdaad en weet ze dus beter. En hopelijk heeft de minister nu inmiddels een draagbare computer die hij wijselijk overal met zich meesleurt en veilig kan opbergen als het weer stormt buiten.
De Minister van Agitatie geniet geen parlementaire of andere ambtelijke onschendbaarheid, bij gebrek aan portefeuille.
Anders verging het de Wijnants, ook wel de Wilfried. Als jonge man trok hij vaak op met lieden als Paul Goossens, de verkeerde vrienden waarvoor elke moeder waarschuwt, en nam hij al eens een blokpil om door de examens te geraken. Op doktersvoorschrift bovendien. Toen hij zich aanmeldde voor de proeven voor zijn legerdienst, werd hij opgesloten in het militair ziekenhuis. Hij bleef daar maanden vastzitten. Zonder duidelijke reden. Eenmaal buiten zocht hij werk en overal ving hij bot. Hij vond zelfs een werkgever die hem te alle prijs wou in zijn bedrijf. Tot die kandidaat-werkgever inlichtingen kreeg over het goed gedrag en zeden van Wilfried. Bleek dat hij bestempeld werd als staatsgevaarlijk en dat stempel in zijn attest van goed gedrag en zeden stond vermeld. De amateuristische oenen die hem dat gelapt hebben, hebben het op hun geweten dat Wilfried uiteindelijk als zelfstandige aan de slag is gegaan, dat hij om de haverklap werd gecontroleerd door politieagenten en douanebeambten, wat tot heel veel vertraging leidde. Terwijl dit allemaal overbodig was. Want nergens op gebaseerd. Terwijl de ware staatsgevaarlijke lieden nauwelijks dat stempel kregen of krijgen en ook niet werden of worden gezocht.
Het lag dan ook voor de hand dat Wilfried onderaards zou gaan en inderdaad belandde hij als jongste medewerker bij het letterkundig tijdschrift Labris, later bij de opvolger Tempus Fugit. Zou hij zover geraakt zijn zonder dat stempel?
Zou hij zover geraakt zijn zonder dat stempel? Zou hij dan niet veeleer ‘braaf’ les hebben gegeven in het technisch kunstzinnig onderwijs dan werkzaam te zijn geweest in het uitzinnig kunstbedrijf?

Enige inspiratie bewoog zijn hand;
hij wenkte naar de Heilige Maagd:
‘gij en zij, gij zijt zusters, gij ,
daar heb ik nooit aan getwijfeld, ga
maar samen daar’, zei hij , ‘ik ken
geen plaats voor gij of gij onder
het volk van deze wereld.’
waterbruid sterrenbruid
ga hand in hand en stroom
zoals een rivier door de netten
stroomt of weeg het web van
de constellaties af als een
reusachtig rozet in de ellende
van de grote kathedraal.
Ge zijt gedoemd gij
om wit in het wit te verdwalen
als goddelijke golfslag in de dagelijkse
feiten, in de witte kerk of zwart in het zwart
van de donkere stal,
om te leven als bedelaars in de schaduw
van de hekkens, om vreemden te zijn
in lompen en vuil, om de golven te klieven
op jacht naar aardse geneugtes
& een nest van infecties te zijn
gloeiend in de godheid van uw ogen
om te slapen op de grond op strobalen
onder de blinkende hand van de nacht,
in berkenspelonken en tranenvalleien
of in een huis vol bittere zuchten
Weet: ge zult ballingen zijn overal.
Een bitter noodlot wacht u op, altijd
zult gij moeten horen: “Uit de weg, gij,
uit de weg alstublieft.”‘
fragment uit
“De Dichter” van Velimir Chlebnikov (1919/1921)
botweg uit het Engels vertaald door dv 2008

Help mij, verlos mij
Help mij. Ik ben geen slenk
waar je vrijelijk in stromen mag.
mijn verdriet is een baar.
Ik ga vanzelf kopje-onder.
Geef me het zeewezen
dat in m’n aderen trekt.
Verlos mij. Mijn hoofd is een terp
waar een zendeling roept dat ie
een stoutmoedig plan heeft
om het leven te vatten.
Vergeef me als ik eruit flap
dat de ander een aardappelkop heeft
waar de ziekte in omspookt.
Help mij. Verschoon me
van de smerige mond,
van het woord dat troost
pleisters plakken wil.
Vergeef me als ik zeg
dat mijn akker rijk
en dor kan zijn.
Verlos mij. Bokkig ben ik
altijd al geweest, met een gezicht
dat het grazend vee dikwijls
achter de dijk bracht.
Geef me zeeklei
uit Zwarte Haan om
duistere gedachten
uit te bijten.
Help mij als de mens
woorden als basalt
gebruikt, concepten
plakt op dode materie.
Vertrouw me als ik zeg
hoe het in mij stroomt
als een kolkende rivier.
Hoe ik het kind voeder
dat anders zijn vuisten
kapot beukt.
XVIII
Ik bin gjin slinke dêr’sto frij yn streame meist.
Myn earm is pears fan de ynfiltraten.
De holle is in terp dêr’t in sindeling in dryst
moedich plan hat om it libben te fetsjen.
Ferlos my. Ferskjinje my fan de smoarge mûle,
fan it wurd dat treastpleisters plakke wol.
Ik bin gjin oseaan sûnder ein. Myn weagen rôlje
regelmjittich en wine har net op yn in flok.
Stúmsk ha ’k altyd al west, mei in antlit
dat it weidzjend fee achter de dyk brocht.
Ferjou my as ik samar begjin te praten yn ’e
sliep, de nachtmerje in feech om ’e holle jou.
Ik bin gjin fersierder, mar wol dyn lippe sa read
as bloedkoraal. Help my. Ik wol gjin blauwe dea.
Aansens tsjinje ik in petysje yn, slymje hypothesen
ticht, kertsje ik de flerken fan ’e seekoet.

Absolve me Help me
Work in collaboration Elmar Kuiper + Kaneli & Smit

“Hier is mijn huid. Haak maar vast, maak er een handwerkje van.
Weldra vlieg ik er toch uit en de pijn zit in het woord van een ander”.
Je spijkerde het op de stilte als een kunstig vlechtwerkje. Ik zie nog in slomo het neerkomen van de hamer.
Alsof de woorden en hun betekenissen jou vanzelfsprekend toekwamen. Alsof je een bedreven meesteres van het stroeve genieten was, een noodlottig bedroefde die slechts het sterven, de bevrediging van de drang naar bederf wil aanwijzen als de enige, ware weg naar het nirwana. Alsof er met die woorden van je iets te vertellen viel. Alsof jij überhaupt iets te vertellen had.
Maar een vingertopje van je hand, een spiertje aan je mondhoek sloeg snel uit naar het meer bekende terrein. Het Behoefteplein waar je te handenwringen staat en luchtig te lachen van “neem mij, maar neem mij alsjeblief niet te serieus”.
De rechte ladder naar het zenit van het humane wankelt steevast tussen A en B. De rest van het alfabet is niet aan de orde, het zenit zie je enkel steil omhoog.
De waarheid glipt er ergens tussenin, ze kronkelt als een druppel de snelste weg af. De waarheid is een gladde slang die glijden wil, de diepe vijver in. Het ongeziene van de waarheid is haar habitat.
Het is de lust die het overal donderen doet, het licht van de woorden dat kenden we al. De duiven zitten op dit uur stijf van de angst naar de ledlampen te turen. Het raam zet ik maar open best, zodat de onweerswind onze verschaalde kamerlucht kan komen opsnuiven. De nacht raamkoost.
Aha, ze lacht.
Ja, schat, we hebben een heden. het is gelukt!
Wacht lang genoeg, zo stond het in je hart gegrift, dat altijd voor het grijpen lag.
Maar dit heden is echt! Het staat en spant en zingt. Zo had je het vast niet gedacht.
Kom, wonderlijke dame, tijd hebben we nooit genoeg, prik je strenge oog met je tranenmoraal dus ploef aan die cactus op de vensterbank, hang je muffe ondergoed over de flitsende schermen, ik zal je vlug bij die befaamde ander van je sissend op de lippen zetten. Letter per letter tot je met de letters samenvalt. Het verhaal zal ik als stroop uit je glazige adem persen, de personages die we waren uit de plooien duwen van de lege vlakte die we ondertussen in de leegte maakten.
Ik weet het, je wil nog een bootje zijn, zwalpend op het natte vlak van je wensdromen, maar ik duw je af tot in het niets van de volledige tegenspraak.
Ze neemt haar lach terug, legt het als een leeg schelpje bij haar woord.
Inderdaad, je weigerde zelfs dat. “Neen: jouw huid is een haak en van die vissen in je aders vliegt er niet één”.
Ik hou het de duisternis voor als een vaandel van marmer.
Ode aan de Schoonheid van de Nacht
Spoken Word Poetry by yours truly
Enjoy!

leesvoer
ben een worm ik schuifel
op slaapgrage voeten
door de kluisters van je kasteel
hebt me spraakloos toegelaten
de lakens toegedaan
over mijn gefronst skelet
je bent de dronken engel
m’n hang naar honger heb je
weggemoffeld in alinea’s
ik ben voldoende omgelopen
lees de handdoek bij het open raam
en repeteer je naam
Aan dit soort nuanceringen doet nieuwkomer Niermalsingh Ramsanjhal niet
zijn tips staan op alfabetische volgorde
het is allemaal nogal opgewekt en zakelijk allemaal
en duidelijk door een man geschreven
soms verbazen de adviezen
tip 127: neem geen auto met een trekhaak
want die is minder waard bij het inruilen
en niet stoer
bovendien gaat iedereen je hulp vragen
bij het vervoeren van spullen
en dat kost tijd, geld
en geeft slijtage aan de auto
ook woont de auteur duidelijk
in de stad
gezien zijn tip parkeerkosten uit te sparen
door boodschappen te laten bezorgen via ah.nl
voor de beginnende bespaarder
die veel tips op een rij wil
is dit een leuk boek
maar wel duur

http://www.alansondheim.org/scaup01.jpg mountain
http://www.alansondheim.org/scaup02.jpg mountain, sky
http://www.alansondheim.org/rainqin1.mp3 rain, qin
http://www.alansondheim.org/scaup03.jpg mountain, earth
qin 11:53AM up 42 days, 6:10, 46 users
USER TTY FROM LOGIN@ IDLE WHAT
qin 11:78AM up 42 days, 6:10, 46 users
USER TTY FROM LOGIN@ IDLE WHAT
Debris || classical physics, Newton; +/- tending towards
Debris || digitalmemory. Oddly, I was sitting in the back seat,
Debris || reaching towards the front;
Debris || 2018
injections, ended up screaming; always felt I was deformed;
still remember
empty mountain, empty sky, empty rain If I die tomorrow Your
death-like SERIF!!! San Serif, Mhhwurx Pbvd. Mhhwurx Ateer.
Mhhwurx vtk. pentorm tot myseh. pulverized matter, small objects
I create music because I find music a problem. It is a walk by
the Thames on a rainy night. Thu Jan 25 21:53:01 STD 2018
Splatter || fluid dynamics, Irigaray; +/- tending towards analog
sondheim pts/41 pool-108-12-251-11.prvdri. 9:48PM 0 w sondheim
|| entire life; I feel the fragility of flesh, fragility of the
world memory of golden hair. I remember a kind of melting into
herappeared with different names in my early writing still
associate her with the Magdalene. And somewhere and who I think
went to an asylum was sent to an asylum. by one or another
parent. or someone. or an aura around the sun. or that golden
hair. or that aura.

” alleen vrienden rakelings verbloemd
minnaars maken geen snapshots
zij wist hun sporen, na ons vlees ”
(the exquisite pain of someone so (un)attainable)
(Luc Fierens 2018)
( collage autre – Luc Fierens 2010

Met zijn apparatuur kon hij
binnen een uur antwoord geven
op al mijn vragen
een zorgvuldige zoektocht
langs alle knelpunten
in het lichaam
de nabootsing
van de werkelijkheid
is essentieel

Leuk de mens die geeft geen ene moer
om ’t ongestadig smoelenstadsgewoel
zij zaait, hij ploegt als eertijds boer
redewoorden in de keren van ’t gevoel.
Het blad van het venijn, de boeken nijd en spijt
het minnegieren om het geld bezorgen haar jolijt.
De portalen van haar Kerk ontpalen heel zijn werk:
virale alen in de stroom, kathedralen in het zwerk.
dv@cku 26-01-2018 @ 10:59
URL-autorisatie (LYRIEK #069):
vorig Verzenblok in de Ketting (Auth_Constantijn_Huygens_1614):
O geluckigen mensch, die hem ontrecken mach
T’ onstadich steets gewoel! sonder sorgh oft gewach
Van der Coninghen staet, maer als een lantman wacker
Ploecht met syn oskens om den vaderlycken acker!
(5) De tanden vol fenyns van den spijtighen nijt,
De geltgierighe sorgh, pramen hem t’ leven nijet.
De palen van syn landt bepalen syn begeeren
Den lief-dranck sal hem uyt het silver niet verveeren.
In plaets van Grieckschen wyn, in plaets van t’ hemels-broot
(10) Schept hy niet uyt het gout t’ rattekruyt breng-ter-doot.
Syn handt is synen croes, t’ beeckwater uytgelesen
Syn soetsten hypocras; syn melck ende syn keesen
Syn appeltgens hier by met syn selfs handt geint
Sonder reetschap gereet t’ aller uren hy vint.
LYRIEK-URL: https://2.bp.blogspot.com/-UcP0032vn8Y/Wmoied5MtJI/AAAAAAAAK1k/yVixYwrqqHA40ht03gWJRYSJZmOnWJTRwCLcBGAs/s1600/069-ontstold.jpg
Noot: LYRIEK-authorisaties bevestigen auctoriële transacties. De Auteur die een transactie (uitgave) in code wil bevestigen gebruikt daartoe de achterzijde van de collage van een LYRIEK in haar of zijn of ijn bezit. De voorzijde van de JPEG-code wordt geautoriseerd door de reeds bestaande LYRIEK-URL.
Het spreekt voor zich dat elke volgende transactie op basis van één specifieke LYRIEK terzelfdertijd (DERRIDA: à la même fois – EN: always already) alle voorgaande authorisaties her-bevestigen.
Het principe is hetzelfde als dat van de blockchain-technologie. Enkel is hier het energieverbruik bij elke transactie op deze materiële en handmatige humane wijze slechts een fractie van de enorme energiekost van één berekende, machinale encryptie. Het enige wat de LYRIEK niet mee heeft is de zogenaamde vrije keuze van de mens die momenteel in DAVOS besluit de energievretende blockchaintoepassingen te ondersteunen die alle humane arbeid overbodig dreigen te maken. De LYRIEK voorziet tenminste een creatieve functie van de mens in het hart van de toepassing zelf…
dv@cku 26-01-2018 @ 12:00

Ik had een robot aan de lijn
die stuifmail voorspelde
en van het weekend ben ik spinvos
je kan er toch intrappen
het hamerde de hele weg
Poolse puthoer, kanker koelie
direct na het schoolplein
theater voor de deurwaarder
blinde machines stotteren
de wachttijd voor verbinding
is verstrekken




(verhaspelingen van het Verzameld Dichtwerk van Karel van de Woestijne)
sol
la :: al
hier mijn muze, zo
si :: is
het – ik heb haar door uw lijf gehaald
do :: od
eur – ze geurt nog naar uw grauwte
re :: er
rest nog stof van sterren
la :: al
les af en uit
sol :: los
Ω
⇐ vorige woestenij |
(och nee, hou maar)

[arve url=”https://www.platformplee.nl/wp-content/uploads/2018/01/export.mp4″ title=”Towers of Babble” autoplay=”yes” maxwidth=”800″ loop=”yes” /]


de kassamedewerker

de eerste tekst (tekst 1 uit afdeling I, eerste deel) uit metafysika uitgelegd aan onze goden. een werk in wording en zal uit 4 afdelingen, met ieder 6 teksten, met een intermezzo middenin, bestaan.
zie ook tekst 5 uit afdeling II, eerste deel en tekst 2 uit afdeling I, eerste deel



(verhaspelingen van het Verzameld Dichtwerk van Karel van de Woestijne)
de tover gaat in verte over,
het zicht nabij veredelt
niet het uitgedeelde leed
en weg bijna lijkt al het edele.
het edele verhardt en star
in plooien valt de spot:
ik post mijn pose tot de ziener
die daarbij geen oogwenk stopt.
⇐ vorige woestenij | volgende woestenij ⇒ |

Vlaardingen
‘Vlaardingen’; 60x50cm; olieverf op doek
Vlaardingen
Ogen zijn zwakzinnige dieren
oren dromen van boten in de wilde vaart
monden praten rivieren in deltataal
hersens kissebissen over historische gletsjers
lichamen spoelen aan in Avondland
Alle oorschelpen zijn nu zwart
het helgeel is op en van zinkwit is nog een beetje
dit is een bericht uit de praktijk van de schilder
dit is een vluchtgedicht
nee, geen plaatjes
Ogen verblinden zichzelf
schuilen achter spierballen
harsens zijn vertier van domheid
kiezen roesten zwart amalgaam
Haar wakkert in oude wind
verwaaid uit Vlaardingen
tanden blinken de wereld toe
Het harnas van de organen staat wijd open en
iedereen vreet zich ongans aan de ziel
Hé, Hello? Hello? Is it me you’re looking for?
De horizon kruipt traag van links naar rechts
slurpt alle lucht weg
Daniels is in the air
zingende vlinders fladderen hoog
weg in ijle ruimtes

Over dichters moeten we dichten als zijn zij geldwolven en taalrovers
Dan liggen mijn woorden al in het donker
Vanmorgen vroeg droomde ik zo
Mijn mond nog half in het duister
Ik dacht aldaar in bed
Ik doop mijn tong diep in ochtendinkt
En munt mijn prangende ziel zwarter dan zwart
Al wakend vroeg ik mijzelf
Schrijven dichters de hele dag gedichten?
Nee zei ik, Chrêtièn doet dat niet
’s Avonds bakt hij vette kroketten en
’s Ochtends eet hij roomboterkoekjes
Chrêtièn weet nog geen cartouche te vouwen
Maar heeft zijn winkeldochters o zo lief
