verloren in de plee
het lijf van lieverleehet zingt niet, deugt niet,
houdt niet van wat pasthet lijf van lieverlee
gezien, betast, gesjast(tekst dv / schilderij ilse derden)
Terwijl ik Bach luister download ik een kasteel
In de boot in de gracht ligt het strijk kwartet in katzwijm
de avond had hun verrast, wisten zij veel
de dikke barones kon coma zuipen als de beste
Doorgaans waren geboekte feestjes
op de vrijdagavond saai en voorspelbaar
maar dit was andere koek
De man met de Dali snor had bij aanvang van het gebeuren
over zijn lul gestreken en geroepen
” het violen gejammer maakt mij geiler dan welk wijf met dikke tieten dan ook!”
Dat had de toon gezet
Tekening “All you can eat” en gedicht: Astrid
Categorieën
Een keukentafel met doodnormale afmetingen
Zo’n zin kan me tot razernij brengen
dat is toch knap van zo’n vrouw
in een verder prachtig huis
en dan denk ik ook nog aan Vlaardingen
dat het daar regent op zondag
meld medelijden anoniem
verder rooster ik het vele brood
sorteer kleding voor werkweek
breng alles terug tot niets
als je een beeldscherm niet aansluit
blijft het wel een beeldscherm
of zie ik dat verkeerd?
Categorieën
We hebben uw mening nog steeds nodig
Vloekend zingt de dakbedekker
we hebben een tafel met chips
en een bok van steen
wonen op afval is doodnormaal
je kunt niet negeren wat mensen
denken en voelen
de cateraar met baard telt
het kleingeld in de lege coupé
hoe onrealistisch het misschien ook is
maar er is vrijwel niemand ziek geworden
van vervuilde grond
laat staan eraan gestorven
Categorieën
De wereld heeft geen naam
Eerst vreet je de vis tot de graat
fotografeert die dan op een gouden tafel
eerst druipt ze op een keukenvloer
dan dampt de soep voor een breed horrorpubliek
noem het een grappig gevoel
als de doodsdrift klapwiekend overvliegt
voordat je iets doet
moet je niet te lang nadenken
herinner je de diverse plaatsen
waar je nooit had willen zijn
de natuur is een doorlopende voorstelling
iedereen kan tekenen
hanteer dan de honkbalknuppel
om het lichaam van het hoofd te ontdoen
vul dan het graffiti-sjabloon
dertig feestelijke jurkjes voor aan het front
elke handeling is uiteindelijk zinloos
maar wel hoogstnoodzakelijk
broeiing
fistels bloeien open in de holte van een groei
vingertoppen reiken tastend naar het rot
spijskaart splasht in ’t schuivend schimmelbed
o kleursurprise barstend uit een tandabces!
jouw schaamtehaar mij zingt m e s o p o t a m i ë
mijn woelen wroet zich naar de bron
uitdagend kan een stramme wachter dreigen
dra ik trommel op jouw huid van binnenuit
het grauw verkondigt liefde als geloof
ik duw de letters IK nog dieper door
jouw kermen vindt in mijn genot gehoor
vrij van vorst geklater braakt wat later
mijn schokken scheur van schokken in jou uit
| ⇐ vorige woestenij | volgende woestenij ⇒ |
bokluben – jaar oud boksstation!
U bent op zoek naar een brief van het voorgaande jaar
jaar in het graf
graven en vragen
Database Indexer Index Ondersteuning
gemberwortel
het lijdt misselijkheid
versterkt snufs en kleinschalige ruzies
1 eetlepel snel geraspt boven bevroren water
U hebt nodig: 1 uur dunne plakjes
Schil magesjau gewichtsverlies in de zomer
verscheurd in stukjes wild beest
het buitenste team wint de trofee
wrijf je beste dame in met bier
ongeraffineerd frame zout
aangenaam zoet met immune operazang
da capo
5 scènes in elke grafkamer
geserveerd met zeewier en moedervlek
Je reist naar India en smokkelt diamanten
beste jongen met een geip zo lang
oostelijk toten ferry
rollers
Europa opnieuw
pistes
zo lange tektonische platen
Ik had nog steeds littekens
van de grote tijden
waar was je vorig jaar?
vorig jaar was ik in de vangst
waar wil je dieren?
in angst schoot ik
greskt
dus ze baadt
niet mijn honden
niet je ogen
—
bokluben – årest boksenasjon!
du leter etter et brev fra forrige år
år i graven
grave og spør
databasegraver index-støtter
ingefær-rot
den kveler kvalmen
styrker snufs og småsyk krangel
1 ss revet rask over frosset vann
du trenger: 1 times tid i tynne skiver
skrell magesjau vekttap om sommeren
rives i biter av ville beist
det ytterste laget vinner pokal
gni your best lady inn med øl
uraffinert ramsalt
gunstig søt med immun operasang
da capo
5 scener i hvert gravkammer
serveres med tang og fødselsmerke
du reiser til india og smugler diamanter
best boy med en geip så lang
østretotenferja
veivalsen
europa igjen
skiløyper
so long tectonic plates
jeg hadde fortsatt skrivekrampe
fra storhetstiden
hvor var du i fjor?
i fjor var jeg i fangst
hvor ville du med dyr?
i angst jeg skjøt
greskt
så henne bade
ikke mine hunder
ikke dine øyne
Categorieën
Swallow me now !
Categorieën
M.E.T.H.O.D.E. I
Elektronische mieren en vlinders veraangenamen
het leven van jonge forenzen
incomplete teams werken narratieve elementen eruit
vullen de gaten met verknipte computertalen
verslaap je zonde verstand
is hun nieuwe motto
ruimtetoerisme blijft toerisme
servicepack Saturnus min zeven
klok telt kortingstijden af
Z I E Z O D E
Z I E Z O O
Z O Z O
Z O Z O
Z O Z O
Z I E Z O Z O
Z I E Z O Z O
Z O Z O O
Z I E Z O O
Z I E Z O Z O
Z O Z O
Z O O
Z O Z O Z O Z O Z I E
Z I E Z O Z O Z I E
Z O Z O
Z O Z O
Z I E Z O Z O O
Z I E Z I E Z O
Z I E Z O Z I E
Z O Z I E
Z O Z I E
Z O Z O Z I E
Z I E Z I E Z I E
Z O Z O
Z O Z O
Z O Z O O !
Z O Z I E Z O O
| ⇐ vorige woestenij | volgende woestenij ⇒ |
Cultural Highlights from mint to sweat (p. 1)
Highway poetry
Highway poetry
Als je het niet meer weet
bij wie kan je je dan vertroosten
in een bunker van vertrouwen
gepokt en gemazeld
gepolijste kamers besloten
men beweert maar mijn geloof is tanende
waarom al dat geroep en gewauwel
hoort u mij
niets anders dan ego-zalf
ik observeer het hele theater
roep heel hard
boe
spoor mijn fantasie aan en verdwijn in galop
mijn eigen ridder in nood
gezond verstand is niets anders dan wat we
bekend achten
hersenen een grabbelton van
willekeur en impuls
ik geloof dat ik er een nachtje over slaap
de regisseur verdwenen
ik droom onverwachte zaken en niets verbaast
vrije val in wat ongewis lijkt
hoe klein ben ik als ik mij plaats in het
groter geheel
ik heb een zonnig karakter
dat blijkt uit niets maar ik vertel het u
zo heb ik het bedacht
Gedicht en foto
Astrid
gore zak
proef ik zout dan breekt mij door
de zonnebrand maar in het zand
mijn lijf is goor van brakke turf
de zee krijg ik niet mee: ik ben
te zeer van zelf een zoute slurf
| ⇐ vorige woestenij | volgende woestenij ⇒ |
Ik ben voor 24u geschorst op een sociaal netwerk vanwege het posten van naakt of andere onbetamelijkheden.
Het ging vermoedelijk om het prentje bij de post ‘Poem’ van Adriaan Krabbendam op 11/01/2018 op dit wordpress-platform.
Het moge ons enkel sterken in de overtuiging dat we echt een platform nodig hebben dat geheel onafhankelijk is en werkt buiten de door dit soort bedrijven gemonopoliseerde laag van ‘sociale netwerken’ op internet. Een normale, gezonde creatieve beleving is onmogelijk binnen deze netwerken, zij zijn enkel gericht op de commerciële exploitatie van ons als individu. Onze meest intieme gevoelens zijn meer dan welkom op deze ‘podia’, we worden op 1001 manieren aangemoedigd om onszelf ‘prijs’ te geven, maar het menselijk lichaam heeft er geen plaats, niet ons op morele grond, maar gewoon omdat het storend is in de efficiënte exploitatie van onze data…
De boodschap voor mij is duidelijk: “we gotta get out of this place, even if it’s the last thing we ever do.”
Geen overgave evenwel maar een omkering van de rollen: exploiteer de exploitant.
Maak op alle mogelijk wijzen MISBRUIK van de ‘mogelijkheden’ van deze ‘sociale netwerken’.
Maak mest maar maak ‘slimme’ mest die onze activiteiten erbuiten ten goede komen.
Dat vereist wat denkwerk en wel overwogen strategie, maar wij zijn dan ook niet het soort breindode zombies waar die verstikkende algoritmes ons voor houden.
Leve de Vrije Lyriek!
Ruist gij Zwarte Zeilen van de Tijd!
| 1. De barbaar is altijd een mens
voor hij toeslaat. Laat hem toeslaan op rabarber, desnoods op een rubberboom. Toch niet op een ander.
Toch slaat hij vooral toe op een ander. Zijn hoofd is op hol geslagen, zijn hoofd is hol,
recht uit de hel waar de duivel hem inblaast en uitraast.
2. Naast de mens de kameel staat netjes in geel. Ver daarboven het blauw, waarnaar we reiken zo gauw
we kunnen, het ons gunnen.
Het is al kommer en zand dat in het kader spant. We springen er niet uit, we springen er gewoon in. |
1. Le barbare est d’abord humain
avant qu’il ne frappe. Laisse-le frapper la rhubarbe, l’arbre à caoutchouc s’il le faut. Mais pas autrui.
Et voilà qu’il frappe surtout autrui. Il a la tête au galop, la tête creusée,
venant droit de l’enfer, où le diable expire et l’inspire.
2. À côté de l’homme, voici le chameau, au jaune loin de l’eau. Le bleu les surplombe, avant de creuser notre tombe
dans le sable du diable.
Il n’y a pas que souci suspendu dans ce cadre-ci. On n’y sort pas, on y fait un saut.
|
Ze heeft een poef, ligbad, een salaris
man met schone sokken,
puberkind zonder drankprobleem
Schoonouders met hoekhuis,
zus en paardenstaart
Toch, er wringt wat de laatste tijd,
het is niet pluis, schurend in de hoeken
Niemand merkt wat op van woeker,
adders in het lijf,
haar mevrouwen glimlach werkt
Mooi meegenomen
Ze vouwt sinds kort theedoeken
nooit eerder, maar nu
Telt de blokjes elke droogdoek weer,
legt ze gespiegeld, strak op elkaar
Er is haar een licht ontstoken,
stapels doeken in perfecte harmonie
op de keukenplank maakt gelukkig
Gedicht en foto
Astrid
Categorieën
Playfiguren (1 t/m 11)
Categorieën
Jij doet ook maar net alsof je oog bloedt
Weet je wel hoe eenzaam
een mens is
die dood is
nee
dan weet je er geen kloten van
weet je wat eraan schort
een keukenweegschaal
jij begrijpt me niet
jij weet net zo goed als ik
dat dat helemaal niet kan
op de een of andere manier
mocht hij miss Oxford wel
je hoeft geen Nederlands te studeren
om te weten welke zinnen
grammaticaal zijn
Categorieën
Kein Himmel zu hoch
Kein Himmel zu hoch
Het is de kater die het dolle lichaam terug zijn hok in stuurt
Iedere avond weer stijgt de geest jubelend op
Verheft zich klinkend boven alle mensen
En verlicht de waan als nooit tevoren
Diep in de nacht slaat de droom te pletter tegen de angst
In een oogwenk omcirkelt de duisternis zijn beven
Dwingt hem onbarmhartig op de knieën
De adem trilt, gilt en stokt, omdat hij moet zwijgen
En blaft wild de nacht aan flarden
De overgave van de waan, die ‘kein himmel zu hoch’ wou
Verwordt tot braaksel dat ‘zum kotzen’ is
De Duitse geest capituleert
En weet dat niets in de haak was
Alles leek te kunnen immers en iedere dag nog
Raast hij blind en tegen beter weten in
Als een zwerm ontembare bromvliegen
Hoog boven alle mensen uit
Categorieën
Tripolaire evening
Tripolaire evening
Vandaag kreeg ik het woord evening voor ogen en struikelde.
Benoemde wederom met terugwerkende kracht
het huiveringwekkend zwart van het heelal
achter het hemelblauw dat Van Gogh zag in Arles.
(Eenmaal gezien kan de geest niet meer ontsnappen aan angst!)
Verklaarde dat absint een plantje is
dat op mijn dak staat te woekeren
en mensen gek maakte in de negentiende eeuw.
Het verboden kruid dat groeit als onkruid ligt onvermoed
bij mijn Marokkaanse slager in de winter als winterthee.
Zo komt onbekommerd het achtergebleven alsem van Franse
kolonisatie uitgezaaid in het zand van het verlaten strijdperk
via taalomwegen mijn keuken binnen zonder dat
iemand precies meer weet wat absint met van Gogh deed
iemand werkelijk het zwart ziet achter het hemelblauw
iemand nog de herkomst kent van het Marokkaanse bittere kruid.
Dafne
2 Volle dagen deed ik over 200 meter plinten afkitten
Vloer en muur kwamen zo na maanden werk eindelijk samen
Mijn rug is gebroken en voelt stram vandaag
Onder verwarmingsbuizen langs afkitten is lastig
Dat kost geduld, eindeloos veel geduld
Je moet dat allemaal op je hurken doen, babe
Zoals jij in je startblok lijkt vastgemetseld
Om er als een kogel uit los te breken
Maar op z’n Harmens gaat het niet zo snel hier, ja!
Onder verwarmingsbuizen langs afkitten is echt lastig
Dat kost geduld, eindeloos veel geduld.
Had ik al verteld hoe smerig ik er uit zie na al dat gekit?
Waar smeer jij je overtollige klodders?
Ik had vannacht spierpijn in mijn laatste kootje van mijn wijsvinger
Vanmorgen nog voelde hij gezwollen aan
Weinigen weten hoe belangrijk de plint is voor muur en vloer
Hoe die afgewerkt dient te worden
Plinten zijn parels voor de zwijnen, Dafne
Run baby, run
zeemansklacht #2
geen bleue straal geen plotse rouge
geen schilfer licht in ’t natte grijs
de zwijgzee zwijgt en zwoegt noch krijt
mijn tong bevriest en breekt in ’t ijs
| ⇐ vorige woestenij | volgende woestenij ⇒ |
I.M. Rietje Gijsbers
|\
=O|(-:|
:-)x(-:
:-)<O=
=O|(-:
:-)—–(-:
:-)Y Y(-:
———-
:-)x(-:
xxxxxxx
:-)|%)<
=O|(-:
()—:
!
!
xxxxxxx
zzz~
Man Ray – Marcel Duchamp & Bronia Perlmutter 1924
Categorieën
Voulez vous kortingsvoucher avec moi ce soit?
Welke soir vraagt-ie dan
of anders de hele reis babbelen
over helse honden en huizen
later gaat het over uitzetten
het begon al bij het instappen
of veel eerder
dan knipt hij zijn chip
bij luidruchtig groetende chauffeur
en ploft op vierzitter
voorbij de brandweer mag hij weer
en waait de wind tussen
hem en zijn toebehoren
troostvogel / treastfûgel / consolation bird
In de vogelwereld, bij een groep trekvogels vaak vliegt ook een vogel van een andere soort mee.
‘Tijdens de trek reist in vrijwel iedere vlucht wilsters een andere soort vogel mee. Hij vliegt mee als troostvogel. Pake zegt dat jeop een lange trek met veel ontberingen niet zonder troost kunt.’
In the bird-world, often a bird of a different species flies with a group of migratory birds.
He flies along as a consolation bird. They say that you can not travel a long distance full of hardships without consolation.
uit zwart onstaat het licht
vrede
de bomen traag van adem
verdragen over land van zee de zucht
ik droom mij suf, ik slaap gebrek aan lucht:
de lieve vrede legt te diep haar oorlogsbodem.
| ⇐ vorige woestenij |
Categorieën
juicht gij k*kkers altegader
vanaf heden hebben wij er naast die IK
nu ook een ID erbij
(posted by dv)
bommerdebom de kopernagels oprakelende kaproenen
bereiden nog het knalpoeder in oude pokalen.
de reine blonde maagden met ijskoude breinaalden
verjagen de hitsige luipaarden en pok met de kispan
fok op de kop plokt de muze de baldadige dichters
van doem en de doldomme mode van doftig gedoe.
ha mannen bedaren pas die zich ter vrouw beraden? ie.
tot regen plenst juni plassen de aftellende tafeleenden
weg in alg en kwijlvijvers de glansloze weken. lengte is.
tussen krammen ijzerdraden elastiekjes zakdoeken
snoeprollen kasticketjes suikerklontjes oortjes keelpastilles
– ’t is inderdaad maar een handtast – kraakt en vermorzelt
uw schamele zucht, breekt u haar heldere puurte daarmede
tot uw mistroostige taal van gebaren en steekvingers af.
Aquaduct ringvaart
ruimtevaart schatkaart
als de zee kust
let dan wel op dat ze niet in je nek bijt
uit de gele boeken/zout, opgenomen in rekonstruktie/konstruktie, een verzamelbundel van 3 werken, uitgegeven door uitgeverij crU.
vorige uit rekonstruktie/konstruktie
zie ook: het boek zelf
Categorieën
RK 31-03-2010
Categorieën
klaarte
het teweeggebrachte weegt, het gedane
keert een zwerm gedachten uit,
rondt de stilte af naar eenzaamheid.
de zon rust uit de maan met net
voldoende licht om koelte, muur
en bladomruiste roos buiten
de wens mens te
laten, pure waan.
| ⇐ vorige woestenij | volgende woestenij ⇒ |
Sta stil bij de rivier of alles wordt een pot nat
Ieder kunstwerk is een nieuw tijdsgewricht, een scharnierpunt in de tijd, dat het voorgaande en het komende van elkaar scheidt en weer verbindt. Serieuze kunst doorbreekt de stomme, onbeduidende rechtlijnigheid van de alsmaar voortschrijdende tijd, geeft haar souplesse en buigzaamheid, soms met een lichte knik dan weer met een forse knak. Serieuze kunst gebiedt de tijd stil te staan en biedt de mogelijkheid tot contemplatie, de gedachtestroom moet onderbroken worden met ijkpunten waarmee men zich kan verhouden.
De tijd is een rivier die voorbijglijdt. De rivier stroomt altijd naar het niemandsland, kalm en gestaag of, versnellend wild en bruusk met gevaarlijke draaikolken en onderstromen. Zij is ten alle tijden indrukwekkend. Soms doet zij ons dobberend mijmeren, dan weer weet zij ons hevig te beroeren. De rivier is een gedachtestroom: sta stil bij deze rivier of alles wordt één pot nat.
Bezie haar van de kant; zie de rivier en zie hen die zich laten meesleuren in haar maalstroom, want de meeste van ons wensen slechts onderdeel te zijn van de rivier. Zij gaan plompverloren te water, denken zich te kunnen laven of zich aan haar over te geven, denken dat meegaan met de stroom verlichting brengt en verfrist. Zij dompelen zich onder, wagen zich in het diepe, zij spatten elkaar nat onder het slaken van vreugdekreetjes en prijzen de superieure rivier, haar waterkwaliteit en temperatuur, om uiteindelijk kopje onder te gaan in de eeuwigheid. Zij willen één worden met de rivier, maar die maalt daar niet om. Mijn advies is: houdt u zich bij pootje baden! Ga in ieder geval nooit verder dan uw middel de rivier in. Beter nog, houdt gepaste afstand; dat geeft overzicht en inzicht.
Geeft uw ogen de kost en weet dat indrukken uitgedrukt moeten worden om niet alles onopgemerkt voorbij te laten gaan. Indrukken zijn er immers niet om te onderdrukken en weet ook dat in verlichte tijden – wij leven in een hel overgoten verlichte tijd, waar alles schijnbaar zonneklaar is – de duisternis zich alleen maar klein houdt en zich balt in zijn donker hol. Vrees daarom de critische massa van de duisternis; onderdrukking van indrukken betekent gevaar. Weet dat onder het sprankelend, licht tintelende oppervlak van de rivier de duisternis heerst. Weet dat, hoe meer mensen zich overgeven aan de rivier, hoe woester de kolkende massa wordt. Het feestgedruis in de rivier is slechts schijn. Weet dat alles begint met een vraagteken; waar zijn de vraagtekens gebleven?
Nu iets wat me werkelijk dwars zit: weet u, er is nu sprake van een verregaande debilisering. De kleine geesten, voor wie het zeker weten lijkt te zijn uitgevonden, ridiculiseren de grote geesten. De grote geesten, met hun weifelend, alomvattend onzeker weten, die de beschaving denken te vertegenwoordigen, worden nu door de kleine geesten in de maling genomen zonder dat ze het door hebben. Als het aan de kleine geesten ligt, en zover is het al, kunnen de hoge geesten hoog of laag springen: zij gaan hoedanook vroeg of laat de boom in.
Hoe uitdrukkelijk moet je zijn tegen hen die van indrukken aan elkaar hangen? In stabiele tijden worden indrukken uitgedrukt. We leven echter in andere tijden; de tijd is nu vol, hectisch en complex en overladen, voor ieder zwaar. De tijd dringt zich op en éénieder verdrinkt in de tijd. De rivier is inmiddels aangezwollen tot een niets ontziende modderstroom. En, wie wenst er meegesleurd te worden in een modderstroom?