Tag: Calque-Muse

nooit-eindigend verhaal bij de Calque-Muse van 20/05/2018

het zingen zingt de zon
de zee kolkt in de buik
het dansen is het dansen van het diepe.

de zwarte diepte
de koude diepte
de diepte die doodt
de diepte die de stemmen doet verstommen

het blauw, het blauw is in mijn ogen

het duwen van de diepte streelt
het strelen van de stralen
het duwen van de diepte duwt
de diepte in mij uit

ik zit met jou aan een tafeltje in een snack-bar ergens aan een lange weg naar nergens. jij bazelt, lurkt aan een flesje cola. mannen bazelen, lurken.
ik ga naar buiten, blijf maar zitten. in een spreitje in de auto ligt mijn schelp, het is een mooi gedraaide schelp, je kan er op blazen, het klinkt echt goed, luid.
ik blaas. ik word beter, hoor maar.

mijn adem draagt mijn stem, mijn stem polijst de schelp.

het zingen zingt de zon
de zee kolkt in de buik
het dansen is het dansen van het diepe.

(incantatie, vrij naar de tekst van een Zuni-ritueel* bij de Calque-Muse van 19-05-2018) 

“kom, kom de ladder op in deze dageraad
kom met het razen van regen
kom met het brullen van donder
kom hoger kom verder kom in grote getale

kom, kom de ladder op in deze dageraad
kom met de zon in het uit van je adem
kom met de maan in het in
kom met het hijgen van sterren en het zwart van de dood

kom allen kom ieder kom elk
kom levenden komt doden, komt gij vervloekten,
vernietigden, naakten, in schaarste geborenen
kom neder tot de onderste trede

adem de maan uit het uit van je adem
adem de zon in het in van je adem
raas met de regen, brul met de donder
beheers deze dag als de dag van eenieder”

*”Epigraph Come, Ascend the Ladder – Invocation to the U’wanmani (rainmakers) from Matilda Coxe Stevenson, The Zuni Indians, Annual Report N° 23 (1905) ” in Jerome Rothenberg (Ed.), Technicians of the Sacred, 3d edition, Oakland, University of California Press,2017, p3, ISBN 9780520290723

tekstuitdraai bij de C-M van 17/06/2018

haar spreken uw spiegel in dit spel

haar snijvlak in mijn uiting
verhelderend voor wie wil afstand doen van mij, zich schaart
bij de menigte die ik al ben met
mijn hand op uw knie de grenzen verleggend van wie u denkt te zijn

mijn hoofd in uw hoofd, geniepige vingertjes
mijn delen alom in uw vreugde
hoe snel die ook wegebt

zo word ik wakker, het kenwijsje ik
in vele variaties tussen sprei en gordijnen

zij zingt mij te liggen, en
ik lig.

tekstuitdraai bij de C-M van 16/06/2018

beter in de hand is de verte te houden van het geloof
dan het plezier dat uitgestreken stijf zichzelf ontkent.

het besluit is een besluit ook
dat zich bekeken weet en deinst van wat het ziet.

haar spreken hoor ik als een sissen dat haar lusten blust:

“in jouw vertaling breek ik ziende de vaten angst
terwijl ik jouw onmondigheden orden en verklaar
de hellingen immuun voor jouw oorzakelijk gewauwel”.

het licht dat toch van ergens komen moet,
ontgaat mij elke ochtend weer:
ik ben niet hier dus niemand ziet haar daar.