DE WACHTER
Ik wacht en ik sta hier mijn naam te vergeten.
Ik kijk naar de mensen die komen en gaan.
De zon is heel warm en koud is de maan.
Ik sta en ik wacht tot mijn naam is vergeten.
De mannen zijn haastig, zij willen vaak weten
En of wanneer LAIS door de poort is gegaan.
Ik wacht en ik sta hier mijn naam te vergeten.
De mensen van ’t stad: ik weet hoe zij heten.
Ik zie hen graag komen en liever nog gaan.
Hun lief en hun leed zijn heel vlug gedaan.
En wat zij beweren wil nooit iemand weten.
Ik wacht en ik sta hier mijn naam te vergeten.
(ik heb besloten om Christine de Pisan na te volgen. in al heur vormen.
ik vind zulks heel erg opwindend. ziehier mijn eerste rondeau pisanesque )
(kzal d’r ewa rotcollages bij doen, da’s goed voor de commerce)
