Graniet
in de klamme zaal
ligt een bloedkoraal
vangt des mensen vrees
in een hees onthaal:
op het koud graniet
in des nachts verschiet
zingt haar welig vlees
man ga heen en vlied
~
ill. Paul Delvaux, La vénus endormie 1932
ik wacht tot held’re vissen zingen
tot namiddags weifellicht vergeten
doet dat schimmen zijn de mensen
& ijl verdwijnend in wraakzuchtige
& voortvluchtige raamkozijnen
van de middag tot de avond is
je stem niet meer dan doorzichtig
vlammenspel vloeibaar katoen
& schijnwerpersfatsoen
ik denk dat held’re vissen zingen
& zo aan de even einder jij
verdwijnt in glazen uitstulpsels
van een in dit licht vergeten
& voortvluchtig schimmenspel
(1982)
ill. Odilon Redon, Geboorte van Venus